ارتباط شاخص‌های فیزیولوژیکی رشد با عملکرد و اجزای عملکرد در ژنوتیپ‌های جو (L. Vulgare Hordeum)

Abstract

به‌منظور ارزیابی تأثیر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ‌های جو، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در 4 تکرار در سال 85-1384 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان به اجرا در آمد. تیمارها شامل 10 ژنوتیپ جو به نام‌های ایذه، بومی، صحرا، سیاه، ترکمن، 1- یکنواخت، G14،G 5، G11 و G15 بود. نتایج نشان داد که ژنوتیپ‌ها از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی‌داری نداشتند. شاخص‌های رشد با عملکرد دانه و اجزای عملکرد همبستگی مثبت داشته و ماده خشک تجمعی بیش‌ترین همبستگی را با عملکرد دانه نشان داد. ارزیابی ژنوتیپ‌ها از نظر الگوی تجمع ماده خشک و شاخص‌های رشد نشان داد که ژنوتیپ‌های جدید و اصلاح‌شده به‌دلیل برخورداری از شاخص سطح برگ بالاتر، از سرعت رشد جامعه گیاهی، سرعت جذب مواد فتوسنتزی بالاتر و تجمع ماده خشک بیش‌تری در طول فصل رشد برخوردارند.