تأثیر عوامل سازمانی پلیس در پیشگیری از قاچاق کالا (مورد مطالعه: شهرستان سروآباد استان کردستان)

Abstract

زمینه و هدف: قاچاق کالا پدیده‌ای مخرب است که آسیب فراوانی بر اقتصاد کشورها وارد می‌کند؛ این فعالیت غیررسمی اقتصاد، برنامه‌ها و سیاست‌های توسعه کشورها را دچار اختلال می‌کند و مشکلات خرد و کلان فراوانی را گریبانگیر جامعه می‌کند. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر هریک از مؤلفه‌های عوامل سازمانی پلیس در پیشگیری از قاچاق کالا است. روش‌شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری شامل همه کارکنان شاغل در شهرستان سروآباد و پلیس مبارزه با قاچاق کالا و ارز استان کردستان است که به‌‌صورت تمام‌شمار انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری پژوهش پرسشنامه محقق‌ساخته است که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 86/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها، با استفاده از نرم‌افزار « spss » از آمار توصیفی برای محاسبه درصد، میانگین و نسبت پاسخ‌ها و در بخش آمار استنباطی برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها از آزمون کولموگروف اسمیرنو‏ف، تأثیر مؤلفه‌ها از آزمون‌های خی2 و تی ‌استیودنت و رتبه‌بندی مؤلفه‌ها از آزمون فریدمن استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد که قوانین و مقررات (طرح‌ها، دستورالعمل‌ها، آیین‌نامه‌ها)، تجهیزات و منابع انسانی پلیس در پیشگیری از قاچاق کالا تأثیر دارند. براساس نتایج آزمون فریدمن، منابع انسانی با ضریب 23/3 در رتبه اول، تجهیزات با ضریب 06/2 در رتبه دوم و قوانین و مقررات با ضریب 98/1 در رتبه سوم قرار گرفت. نتیجه‌گیری: نیروی انتظامی با بکارگیری تجهیزات نوین الکترونیکی، اپتیکی، خودرویی، نرم‌افزاری و سخت‌افزاری در مبادی رسمی و غیررسمی، مسیرهای پرتردد عبور کالاهای قاچاق و با استفاده از سرمایه‌های انسانی مجرب و آموزش دیده، ضمن کشف علمی جرم قاچاق و همچنین با تدوین و تهیه طرح‌ها، دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌های کارآمد و نظارت بر اجرای آنها می‌تواند منجر به افزایش هزینه‌های جرم قاچاق کالا شود.