اثرات فناوری اطلاعات و ارتباطات بر ارزش افزوده بخش حمل و نقل جاده‌ای در استان‌های ایران (مطالعه موردی: زیربخش حمل مسافر)

Abstract

فناوری اطلاعات و ارتباطات (فاوا) یکی از منابع مهم رشد اقتصادی و بهبود کارائی و بهره‌وری کشورها در دهه اخیر محسوب می‌شود. در این مقاله، اثرات فاوا بر ارزش افزوده بخش حمل و نقل جاده‏ای در استان‌های کشور در زیربخش حمل مسافر با استفاده از روش داده‏های تلفیقی نامتوازن و با استفاده از اطلاعات سال‌های 1379، 1382 و 1386 ارزیابی می‌شود. نتایج نشان می‌دهند خدمات سرمایه‏ غیرفاوا و خدمات نیروی کار نقش غالب بر ارزش افزوده بخش حمل مسافر در استان‌های کشور دارند و اثرات خدمات سرمایه فاوا بر ارزش افزوده مثبت و معنادار می‌باشد و کشش تولیدی سرمایه فاوا 04/0 درصد برآورد می‌شود. افزون بر این، یافته‌ها بیانگر این هستند که سرمایه فیزیکی و انسانی به عنوان عوامل مکمل سرمایه فاوا نقش مهمی در آشکار شدن اثرات فاوا بر ارزش افزوده دارند. کشش تولیدی متغیرهای ترکیبی (سرمایه فاوا و سرمایه فیزیکی؛ سرمایه فاوا و نیروی انسانی) تفاوت معنادار با کشش تولیدی سرمایه فاوا دارند.