رابطه خوش‌بینی تحصیلی با پیشرفت تحصیلی در بین دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران

Abstract

پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه خوش‌بینی تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران می­باشد، که تعداد آن‌ها برابر با 14304 دانش‌آموز است که با استفاده از جدول مورگان تعداد 375 دانش‌آموز به ­عنوان نمونه انتخاب شدند. روش نمونه‌گیری در این پژوهش از نوع چندمرحله‌ای بوده است. جهت گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموز (اسچنن‌‌موران و همکاران، 2013) و معدل نمرات دانش‌آموزان استفاده شده است. پایایی پرسش‌نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ «923/0» ارزیابی شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) استفاده شد. یافته‌ها نشان داد: 1) بین خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان و پیشرفت تحصیلی در مدارس متوسطه پسرانه مناطق 6 و 9 شهر تهران، رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. 2) از میان سه مؤلفه خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان (تأکید تحصیلی دانش‌آموزان، اعتماد دانش‌آموزان به معلمان و احساس هویت دانش‌آموزان نسبت به مدرسه)، تأکید تحصیلی دانش‌آموزان بیشترین سهم را در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دارد.