آثار و پیامدهای حقوقی تعهد ثالث به پرداخت مهریه

Abstract

<strong><em>مهریه یا</em></strong><strong><em>صداق مالی است که بر</em></strong><strong><em>اثر ازدواج، زن مالک آن، و مرد ملزم به پرداخت آن به زن می‏شود. از آن‏جا که قانون مدنی ایران در مواد مربوط به مهریه، حکم برخی مسائل را به صراحت بیان نکرده است، نوشتار حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که آیا شخص دیگری غیر از زوج هم می‏تواند با تعهد، مهریه را به صورت دین بر ذمه خود قرار دهد؟ در این حالت، در صورت وقوع طلاق، و در صورتی که زن موظف به استرداد مهریه باشد، زوجه موظف به پرداخت آن به کیست؟ به شوهر یا شخص ثالث؟</em></strong><br /> <strong><em>تعهد شخص ثالث برای پرداخت مهریه ممکن است به صورت شرط ضمن عقد یا به صورت قراردادی جداگانه مطرح شود که بی</em></strong><strong><em>‌</em></strong><strong><em>شک در هر دو مورد، رضایت </em></strong><strong><em>‌</em></strong><strong><em>شخص ثالث و طرفین عقد، شرط اساسی است. با بررسی‏های به عمل آمده در این پژوهش، به نظر می‌رسد در صورت وقوع طلاق، در برخی صور، زن مسؤول استرداد نیم یا تمام مهریه به شخص ثالث خواهد بود؛ زیرا مهریه نخست از ملک همان شخص ثالث خارج شده بود و آنچه با پرداخت دین اتفاق افتاده است، اسقاط حق داین است نه تملیک دین؛ و چون با طلاق، نصف همان حق اسقاط شده عودت می‌یابد، باید به دارایی پرداخت‏کننده بازگشت کند.</em></strong>