ارایه مدل اندازه‌گیری دارایی‌های نامشهود در ایران

Abstract

نظر به حرکت ایران به‌سوی پیاده‌سازی استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی از یک‌سو و اهمیت یافتن بیش از پیشِ نقش دارایی‌های نامشهود در اقتصاد از سوی دیگر، این پژوهش به تدوین مدل اندازه‌گیری دارایی‌های نامشهود مورد استفاده در ایران می‌پردازد. ماهیت مدل ارایه شده در این پژوهش، همانند تلاش‌های صورت‌گرفته توسط نهادهای استانداردگذار همچون هیات استانداردهای بین‌المللی حسابداری، مبتنی‌بر سازه اجتماعی بوده و درنتیجه برمبنای فرایند مشاوره و کنش‌های متقابل با متخصصان ساخته شد، اما برخلاف فرایند قانونگذاری استانداردگذاران، تجزیه‌وتحلیل‌های صورت گرفته در این پژوهش مبتنی‌بر استفاده از روش نظریه داده‌بنیان و با استفاده از مصاحبه‌های ساختارنیافته و عمیق انجام شده است. این پژوهش با انجام 15 مصاحبه به‌روش گلوله برفی به اشباع رسید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که پدیده محوری در مدل اندازه‌گیری دارایی نامشهود در میان ارزیابان دارایی‌های نامشهود، «سودمندی در تصمیم» است که تحت شرایط علی سطح تجمیع، وضعیت سواری مجانی، قابلیت اندازه‌گیری و تعیین هدف از ارزیابی و راهبرد استفاده از مبنای اندازه‌گیری چندگانه که همسو با رویکرد کنونی استانداردهای حسابداری بین‌المللی می‌باشد، قابل تبیین است.