تاثیر آموزش گروهی انسان‌گرایی بر باورهای ارتباطی زنان متأهّل مراجعه‏کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای شهر اصفهان

Abstract

هدف: باورهای ارتباطی عبارت از تفکّرات غیرمنطقی، پیش‏داروی‏ها و نگرش‏های منفی، باورهای غلط و غیرواقعی، تعصّب‏های شخصی و برداشت منفی زوجین از یکدیگر است که در ایجاد و بروز اختلافات زناشویی موثّر است. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی انسان‌گرایی بر باورهای ارتباطی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره و فرهنگسراهای شهر اصفهان انجام شد. روش: طرح پژوهش‏ نیمه تجربی به صورت طرح پیش‏آزمون – پس‏آزمون با گروه کنترل می‏باشد. نمونه‌ی پژوهش از بین 114 متقاضی شرکت در آموزش‏گروهی به‏صورت تصادفی انتخاب و در3 گروه قرارداده شدند؛ گروه اوّل شامل30نفر از زنانی که با همسر خود در آموزش گروهی شرکت کرده بودند، گروه دوم شامل 30 نفر از زنانی که بدون حضور همسر خود درآموزش گروهی شرکت کرده بودند و گروه سوم شامل گروه کنترل(30 نفر ) بودند. از همه‌ی افراد‏ سیاهه‏ی باورهای ارتباطی(RBI) به‏عنوان پیش‌آزمون صورت‏گرفت. گروه‌های آزمایش تحت 10جلسه آموزش گروهی انسان‌گرایی قرارگرفتند، در جلسه‌ی آخر مجدّدأ از هر سه گروه پس‌آزمون گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیّری و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. یافته‏ها: نتایج نشان دادند آموزش گروهی انسان‌گرایی بر باورهای ارتباطی هر دو گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل موثّر بوده و در باورهای ارتباطی‏کلّی بین گروه آموزشی زنان همراه با همسر وگروه آموزش زنان به‏تنهایی با گروه کنترل (01/0P