بازنمایی عوامل فردی مؤثر در احتمال آسیب طلاق: یک بررسی پدیدارشناسی

Abstract

افزایش احتمال بروز طلاق از شوم‌ترین واقعیت‌ها و مخاطره‌آمیزترین پدیده‌هایی است که می‌تواند پویایی و سلامت هر جامعه‌ای را با تهدیدهای جدی همراه نماید، بدین منظور پژوهش حاضر با هدف شناسایی و بازنمایی شناسه‌های فردی اثرگذار در احتمال آسیب طلاق انجام‌شده است که با رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسی از نوع توصیفی انجام‌شده است. میدان پژوهش دربرگیرندۀ همه زوج‌های در شرف ازدواج مراجعه‌کننده به مرکز بهداشت استان خراسان رضوی و همه‌ درخواست‌کنندگان طلاق مراجعه‌کننده به مراکز مداخلۀ بهزیستی است. شرکت‌کنندگان دربرگیرنده 15 زوج در شرف ازدواج، 20 زوج درخواست‌کننده طلاق که با روش نمونه‌گیری هدفمند از نوع ملاکی انتخاب شدند. ملاک‌های ورود به این پژوهش در درخواست‌کنندگان ازدواج عبارت بود از: سن میان 18 سال تا 40 سال، تحصیلات سوم راهنمایی به بالا، ازدواج نخست و تمایل به مشارکت در پژوهش؛ در افراد درخواست‌کننده طلاق، افزون بر موارد فوق مدت زندگی زناشویی حداکثر 10 سال نیز لحاظ گردید. از فن مصاحبۀ، عمیق و نیمه ساختاریافته به‌منظور گردآوری داده‌ها استفاده شد. مصاحبه‌ها در یک دورۀ شش‌ماهه جمع‌آوری، ثبت و با به‌کارگیری راهبرد هفت مرحله‌ای کلایزی تحلیل شد که سرانجام به شناسایی 579 کد اولیه، 25 مقولۀ فرعی و هفت مقولۀ اصلی اثرگذار در افزایش احتمال آسیب طلاق دربرگیرنده: خلق‌وخو، بلوغ فکری و روانی، مهارت‌های فردی، باورهای فردی، شیوه زندگی، مسائل شخصیتی و ویژگی ظاهری منتج گردید.