کارایی قارچ کش بیولوژیک حاصل از جدایه های جهش یافته تریکودرما درکنترل بیماری پوسیدگی ذغالی سویا

Abstract

پوسیدگی ذغالی، مهم­ترین بیماری قارچی سویا در کشور است. با توجه به نبود ارقام مقاوم، خاکبرد بودن و دامنه بیماری‌زایی وسیع <em>Macrophomina phaseolina</em> ، کنترل شیمیایی و زراعی، به تنهایی موفق نیستند. برای ارتقای کارایی کنترل بیولوژیک بیماری در سویا، از گونه والد <em>Trichoderma koningii </em>NAS-K1 و جدایه جهش­یافته منتخب NAS-K1M25، در شرایط گلخانه استفاده شد. القای جهش، موجب افزایش کارایی کنترل بیولوژیکی بیماری شد. کارایی بیوفرمولاسیون­های پودر، گرانول و پوشش بذر، تهیه شده از این جدایه­ها، به‌طور جداگانه ارزیابی شد. بیوفرمولاسیون پودر، بهترین نتیجه را در کاهش بیماری، بیوفرمولاسیون گرانول، بیشترین تأثیر را در افزایش رشد و عملکرد گیاه و بیوفرمولاسیون پوشش بذر، بهترین نتیجه را در بهبود خصوصیات جوانه­زنی و شاخص ویگور داشت. با استفاده از این بیوفرمولاسیون­ها، شاخص‌های رشد سویا نسبت به نمونه شاهد و تیمار سم شیمیایی، افزایش نشان داد. بیشترین افزایش عملکرد در حضور بیمارگر، با استفاده از تیمار بیوفرمولاسیون پوشش بذر با جدایه جهش­یافته منتخب مشاهده شد. بررسی میزان زنده­مانی ماده بیولوژیک در بیوفرمولاسیون­های پودر و گرانول، نشان داد که این شاخص تا مدت 11 ماه در دمای اتاق، کاهش ناچیزی داشته و همچنان مؤثر است اما نگهداری در دمای 4 درجه سلسیوس تأثیر مثبت در فعال ماندن ماده بیولوژیک دارد. <strong> </strong>