آینده‌پژوهی مدیریت سیستمی گردشگری‌کلان‌شهر تبریز با تأکید بر رویکرد‌حکمروایی‌شایسته

Abstract

امروزه گردشگری به‌عنوان یکی از گسترده‌ترین صنایع خدماتی دنیا، جایگاه ویژه‌ای در عرصه‌های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی دارد. با توجه به نقش تأثیرگذار گردشگری در جامعه، به‌ویژه بخش اقتصادی، بهره‌گیری از شیوه‌های مطلوب مدیریتی در راستای توسعۀ پایدار این صنعت ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است؛ از‌این‌رو هدف از تحقیق حاضر، ارزیابی پیشران‌های تأثیرگذار بر مدیریت سیستمی گردشگری و آینده‌پژوهی آن‌ها در کلان‌شهر تبریز با تأکید بر رویکرد حکمروایی شایسته است. روش تحقیق در مطالعۀ حاضر ترکیبی از رویکردهای کمّی-کیفی با ماهیت آینده‌پژوهی بوده که در راستای گردآوری اطلاعات از تکنیک دلفی نخبگان و مدیران شهری (15 نفر متخصص حوزۀ گردشگری) و به‌منظور تجزیه‌و‌تحلیل اطلاعات از تکنیک تحلیل اثرات متقاطع در نرم‌افزار MICMAC استفاده شده‌است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بیشترین تأثیرگذاری در توسعۀ مدیریت سیستمی گردشگری بر مبنای رویکرد حکمروایی شایسته در کلان‌شهر تبریز مربوط به پیشران‌های وجود رهبری واحد و پاسخگو؛ جذب افراد بر‌اساس صلاحیت دانشی در سازمان‌های گردشگری؛ بهره‌گیری از روش‌ها و اقدامات براساس علم نوین؛ توسعۀ دانش در منابع انسانی و شکل‌گیری تعامل و اعتماد بین‌نهادی در نهادهای درگیر با امور گردشگری است. همچنین نتایج تحقیق حاکی از آن است که با توجه به وضعیت موجود، مدیریت سیستمی گردشگری تبریز با تأکید بر رویکرد حکمروایی شایسته در آینده به‌سمت ناپایداری سوق پیدا خواهد کرد.