ارزیابی قابلیت‌های ژئوتوریستی ژئومورفوسایت‌های مناطق خشک (مورد شناسی: مناطق کویری و بیابانی شهرستان طبس)

Abstract

<strong>مجموعۀ متنوعی از پدیده‌های ژئوتوریستی را در خود جای داده است که لندفرم‌های کویری و بیابانی بیش از سایر عوارض، برجسته می‌باشند. از‌آنجا که بسیاری از سرمایه‌های ژئوتوریسم این شهرستان مورد بررسی جامع قرار نگرفته و حتی برخی از ژئومورفوسایت‌ها ناشناخته مانده است؛ بنابراین به‌منظور بهره‌بری و کاربرد اصولی از این سرمایه‌های کویری و بیابانی این شهرستان، ضرورت دارد که ژئومورفوسایت‌های مناطق خشک شهرستان که نماد ژئوتوریسم می‌باشند، شناسایی و مورد ارزیابی قرار گرفته و برنامه‌ریزی ژئوتوریستی بر مبنای این ارزیابی صورت گیرد. در این پژوهش که از نوع توصیفی</strong><strong>–</strong><strong>تحلیلی است، ارزیابی ژئومورفوسایت‌ها از‌طریق روش ارزیابی ژئوتوریسم آقای بوروشی¹ و همکاران صورت گرفت. ابتدا ارزش‌های این روش، توسط کارشناسان ارزش‌گذاری شده و سپس 24 ژئومورفوسایت مناطق کویری و بیابانی ازطریق مطالعات کارشناسی کتابخانه‌ای و میدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. در‌نهایت نتایج آن با ارزشیابی معیارها ترکیب شده و از این طریق، ارزش نهایی هر ژئومورفوسایت تعیین شد.</strong><strong> نتایج نشان می‌دهد که سه ژئومورفوسایت «ریگ شتران»، «رخنمون‌های سنگی کوه‌های درنجال» و «کوه‌های کم‌ارتفاع قدیمی کلمرد» بهینه‌ترین شرایط را برای توسعۀ ژئوتوریسم دارند. نتایج ارزیابی به تفکیک و ترکیب ارزش‌های علمی، حفاظتی و گردشگری که با رویکرد حفاظتی صورت گرفت، نشان می‌دهد که بیشتر ژئومورفوسایت‌های مناطق خشک این شهرستان، از شرایط «نسبتاً مطلوب» برای توسعۀ ژئوتوریسم برخوردارند. همچنین نتایج پژوهش نشان می‌دهد که فقط ژئومورفوسایت «ریگ شتران» در شرایط فعلی به‌صورت بهینه می‌تواند به‌عنوان یک کالای گردشگری آماده در اختیار گردشگران قرار بگیرد و دیگر ژئومورفوسایت‌ها پیش از ارائه به بازار گردشگری، نیازمند تقویت شاخص‌های گردشگری و در برخی از آن‌ها نیاز به ارتقای شاخص‌های حفاظتی و علمی است.</strong>