توزیع خدمات و امکانات شهری با رویکرد عدالت اجتماعی مورد شناسی: شهر پیرانشهر

Abstract

امروزه شهرها بویژه در کشورهای در حال توسعه، با توجه به رشد جمعیت و شهرنشینی نیازمند توجه به برقراری عدالت اجتماعی و فضایی در برخورداری مطلوب از خدمات و امکانات مختلف شهری هستند؛ اما موضوع خدمات رسانی نامناسب به مناطق و کاستی‌های موجود در تأمین این خدمات و امکانات با مفهوم عدالت در تضاد است. پژوهش حاضر به دنبال بررسی نحوۀ توزیع خدمات شهری در محلات شهر پیرانشهر است. روش مطالعه توصیفی-تحلیلی است و بدین منظور از مدل‌های AHP، میانگین نزدیک‌ترین همسایه، تکنیک TOPSISو مدل تحلیل شبکه بهره گرفته‌شده است. برای انجام این عملیات از نرم‌افزارهای ARC GIS، SuperDecisionاستفاده ‌شدهاست. بدین صورت که نحوۀ توزیع خدمات شهری در سطح شهر نشان داده شد و محلات شهری از نظر میزان برخورداری سطح‌بندی شده‌؛ سپس نتایج در قالب نمودار و نقشه GISترسیم گردیده‌اند. نتایج تحقیق بیانگر وجود نابرابری اجتماعی و فضایی به لحاظ برخورداری از خدمات شهری و تفاوت‌های چشم‌گیر بین محلات شهر پیرانشهر است؛ به‌گونه‌ای که برخوردارترین محله با درجۀ 58/0 فاصله زیادی با محروم‌ترین محله با درجۀ برخورداری 04/0 دارد.