اصلاحات ارضی و مسئلۀ سلب مالکیت از مالکان زن(1341-1351ش)؛ مطالعه موردی: غرب ایران

Abstract

<strong>هدف:</strong> هدف کلی مقالۀ حاضر تبیین تحول وضعیت اربابان و مالکان زن در جریان اصلاحات ارضی و نشان دادن چرایی و چگونگی سلب مالکیت از زنان و نیز، پیامدهای آن است.<br /> <br /> <strong>روش/ رویکرد پژوهش:</strong> رویکرد تحقیق حاضر کیفی است. داده‌ها بر پایۀ اسناد و منابع کتابخانه‌ای و براساس نمونه‌گیری هدفمند گردآوری شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش گراندد تئوری استفاده شد.<br /> <br /> <strong>یافته‌های پژوهش:</strong> یافته‌ها نشان می‌دهد در جریان اصلاحات ارضی در ابعاد وسیعی از زنان سلب مالکیت شده‌است. مهم‌ترین عوامل سلب مالکیت از زنان عبارت‌اند از: قانون اصلاحات ارضی، غایب‌بودن مالکان زن، حق نسق و نسق‌بندی که در عرف جامعۀ روستایی و مردسالار ایران حقوقی مردانه تلقی می‌شد و درنهایت سقوط نظام ارباب‌رعیتی. سلب مالکیت از زنان پیامدهای متعددی داشت؛ سلطه‌پذیری و انقیاد زنان روستایی، نابرابری زنان روستایی با زنان شهری، خودسوزی زنان روستایی و گسترش مالکیت حقوقی ازجمله پیامدهای حذف زنان از نظام مالکیت زمین در مناطق روستایی بود.