نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorعبدی دانشپور, زهرهfa_IR
dc.contributor.authorشفیعی, امیرfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:57:22Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:57:22Z
dc.date.available1399-07-09T09:57:22Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:57:22Z
dc.date.issued2018-09-23en_US
dc.date.issued1397-07-01fa_IR
dc.date.submitted2018-09-12en_US
dc.date.submitted1397-06-21fa_IR
dc.identifier.citationعبدی دانشپور, زهره, شفیعی, امیر. (1397). تحلیل نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران؛ بررسی دگرگونی قیمت مسکن در دورۀ زمانی 1370 تا 1395. فصلنامه جغرافیا و توسعه, 16(52), 267-292. doi: 10.22111/gdij.2018.4132fa_IR
dc.identifier.issn1735-0735
dc.identifier.issn2676-7991
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22111/gdij.2018.4132
dc.identifier.urihttps://gdij.usb.ac.ir/article_4132.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/372016
dc.description.abstractبررسی و تحلیل برخورداری یا عدم برخورداری افراد یک جامعه از سرپناه و مسکن به این دلیل که از نیازهای اولیه انسان است، در فرایندهای برنامه‌ریزی و سیاستگذاری شهری اهمیت بسیار دارد.بی‌توجهی به جایگاه اجتماعی مسکن و نبود نگاه سیستماتیک در فرایندهای برنامه‌ریزی و سیاستگذاری‌ها برای سیستم مسکونی می‌تواند به نابرابری فضایی (چندبعدی) بیانجامد.<br />شهر تهران به علت پیچیدگی‌های بسیاری در سیستم شهری خود آسیب‌پذیری بیشتری در برابر خطر نارسایی‌ها و کاستی‌های سیاستگذاری و برنامه‌ریزی داشته باشد. وجود و تداوم چنین وضعیتی، دسترسی بخش قابل توجهی از مردم را به مسکن متاثر کرده‌است. <br />شناسایی وضعیت نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران و تعیین میزان و گسترة آن در شهر تهران، هدف این مقاله است.<br />برای دستیابی به هدف مقاله، دو مسیر توصیفی- تحلیلی پیموده شده‌است. مسیر نخست به چارچوب نظری و فنّی اختصاص دارد و مسیر دوم به توصیف و تحلیل نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران با خوشه بندی آماری و جغرافیایی اختصاص دارد.<br />تحلیل نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران بر اساس نشانگر قیمت مسکن، به عنوان شاخصی که نمایانگر کلیّت و مجموع ارزش‌های عینی و ذهنی مسکن است، نشان از نابرابری فضایی شدید در مقطع زمانی مورد بررسی دارد. همچنین در طول دورة زمانی مورد بررسی این مقاله نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران شدت یافته است. رشد بسیار زیاد قیمت مسکن در طول دورة زمانی مورد بررسی، در سازوکار بازار در شهر تهران سبب چیرگی جنبة سرمایه‌ای بودن مسکن شده که خود نابرابری میان مالکان مسکن و غیرمالکان را تشدید کرده است. همین افزایش شدید قیمت سبب شده است تا جمعیت ساکن در نواحی گسترده‌ای از شهر تهران (تقریبا همپوشان با نیمة جنوبی آن)، با مشکل نابرابری فضایی روبرو باشند و گریزی در برون‌رفت از این وضعیت نابرابر نداشته باشند، مگر کاهش نابرابری‌های سیاسی- اجتماعی- اقتصادی به وجودآورندۀ نابرابری فضایی.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه سیستان و بلوچستانfa_IR
dc.relation.ispartofفصلنامه جغرافیا و توسعهfa_IR
dc.relation.ispartofGeography And Development Iranian Journalen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22111/gdij.2018.4132
dc.subjectنابرابری فضاییfa_IR
dc.subjectسیستم مسکونیfa_IR
dc.subjectبرنامه‌ریزی شهریfa_IR
dc.subjectقیمت مسکنfa_IR
dc.subjectشهر تهرانfa_IR
dc.titleتحلیل نابرابری فضایی در سیستم مسکونی شهر تهران؛ بررسی دگرگونی قیمت مسکن در دورۀ زمانی 1370 تا 1395fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentهیئت علمی دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دوره دکترا دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتیfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue52
dc.citation.spage267
dc.citation.epage292


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد