ارائه الگوی همگرایی منطقه‌ای فیمابین کشورهای ایران، عراق و ترکیه با تأکید بر ساختار ژئوپولیتیکی منطقه

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> منطقه خاورمیانه یک منطقه ژئوپولیتیکی است که می­توان وجوه اشتراک مثبت و منفی بسیاری را در بین کشورهای آن مشاهده نمود که موجب فرصت­ها و تهدیداتی در این منطقه شده است. چالش­های داخلی منطقه و تهدیدات بیرونی سبب شده تا منطقه خاورمیانه به وضعیتی شکننده برسد. اما قوت­های داخلی و فرصت­های بیرونی نیز وجود دارد که زمینه­های همگرایی بین این کشورها و توسعه و امنیت در منطقه را فراهم می­آورد. کشورهای ایران، ترکیه و عراق نیز به عنوان کشورهایی در منطقه خاورمیانه هستند که در مسیر همگرایی و روابط متقابل دارای ظرفیت­ها و چالش­هایی هستند که برخی از آن­ها ریشه در محیط داخلی و روابط بین این کشورهاست و برخی نیز ریشه در محیط بیرونی منطقه و جهان دارد. برای رسیدن به همگرایی می­بایست الگویی براساس این عوامل داخلی و خارجی طراحی گردد که ضمن کاهش چالش­ها به توسعه ظرفیت­ها پرداخته شود. در این مقاله سعی شده تا با بررسی واقعیت­های ژئوپولیتیکی منطقه یک الگوی همگرایی منطقه­ای طراحی گردد. در این راستا سوال اصلی مقاله این است که براساس واقعیت­های ژئوپولیتیکی منطقه چه نوع الگویی می­تواند ضمن تنش­زدایی به نوعی همگرایی منطقه­ای پایدار بین سه کشور منجر گردد؟ در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی استفاده شده است و برای ارائه‌ مدل راهبردی از روش تحلیل راهبردی سوات «SOWT» بهره برده شده است.