بکارگیری مدل‌های تلفیقی در مکان‌گزینی بهینه پارک‌های شهری(مطالعه موردی شهرنکا)

Abstract

<strong>چکیده</strong> مطالعات نشان می‌دهد که توزیع پارک‌های شهری در سطح شهر بر مبنای استانداردها و مدل کمی ‌پایه‌ریزی نگردیده است و اولویت‌های فضایی برای احداث انواع پارک در مناطق مختلف شهر نامعلوم است برای رفع این مسائل باید الگویی طراحی شود که با به کارگیری معیارهای استاندارد مکانیابی پارک، انتخاب بهترین مکان برای پارک‌های شهری انجام پذیرد و اولویت بندی این مکان‌ها برای احداث پارک نیز انجام شود. در برنامه‌های توسعه فضایی شهرها برای دستیابی به توسعه متوازن و پایدار، توجه به فضای سبز از جایگاه ممتازی برخوردار است.تحقیق حاضر با هدف مقایسه‌ی تطبیقی روش AHP و AHP فازی، در مکان‌گزینی بهینه پارک‌های شهر و اولویت بندی معیارهای موثر در مکانیابی پیشنهاد و اجرا شده است. روش AHP به دلیل شباهتی که به فرایند تفکر تحلیلی انسان دارد، روشی مطلوب جهت انتخاب بهترین گزینه با در نظرگرفتن معیارهای چندگانه است، با این حال، دسته بندی مناسب معیارها و استفاده از داده‌های فازی به جای داده‌های قطعی نتایج را به مراتب به واقعیت نزدیک می‌کند. همچنین نتایج این تحقیق می‌تواند به عنوان مبنایی برای احداث پارک شهری در شهر نکا در نظر گرفته شود.