تحلیلی بر قابلیت‌های توسعه گردشگری ساحلی در بندر دیلم با استفاده از مدل‌های کمی

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> گردشگری ساحلی، طیف کاملی از گردشگری، فراغت و فعالیتهای تفریحی را که در نواحی ساحلی و آبهای نزدیک سواحل را در بر می‌گیرد. و به دلیل برخورداری از ویژگیهای خاص، از سایر عوارض مشابه متمایز می‌باشد. سواحل جنوبی کشور در امتداد خلیج فارس، به‎ عنوان نمادی از اقتدار ملی در روابط بین‌المللی و تعامل کشور با جهان محسوب می‌گردد. این پژوهش با هدف ارزیابی پتانسیل‌ها و محدودیت‌های توسعه گردشگری ساحلی در بندر دیلم انجام شده و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است، حجم نمونه 20 و جامعه آماری نخبگان شهرستان دیلم می‌باشد و از روش کتابخانه ای و اسنادی برای جمع آوری منابع استفاده شده است و جهت تحلیل داده‌ها از تکنیک SWOT و ANP استفاده شده است. استراتژی ایجاد زمینه مشارکت مردم محلی و تقویت نقش مدیریتی در برنامه‌های آتی گردشگری با 754/ بالاترین اولویت و استراتژی ایجاد بوم گردهای محلی آموزش دیده برای خدمات دهی به گردشگران داخلی وخارجی با امتیاز 052/ پایین ترین اولویت را در مدل ANP به خود اختصاص داده است. از بین عوامل چهارگانه مدل SWOT کمبود نیروی متخصص وکارامد در ارائه خدمات و توسعه فعالیت‌های گردشگری با وزن نهایی 88/ و ارتقای انگیزه ومیل­به­گردشگری­درشهروندان همسایگان خارجی کشور با وزن 68/ بالاترین ضریب وزنی را به خود اختصاص داده است. به طور کلی استراتژی‌های انتخابی باید از نوع کمینه ـ بیشینه باشد تا از فرصت‌هایی که متوجه استان است بتوان در راستای از بین بردن ضعف‌های توسعه گردشگری ساحلی بندردیلم استفاده کرد.<br /> <strong><em> </em></strong>