تحلیل فضایی شاخص‌های توسعه در مناطق روستایی شهرستان دشتستان

Abstract

<strong>چکیده</strong><br /> <br /> ضرورت شناخت و تحلیل علل نابرابری­ها و شکاف­های منطقه­ای، برنامه­ریزان را بر آن داشته که تکنیک­ها و روش‌هایی را ابداع کنند تا از طریق تعیین درجه­ توسعه­یافتگی مناطق بتوانند به تفاوت­های منطقه­ایی دست یابند. از همین رو در دهه‌های اخیر، برای تصمیم­گیری­های پیچیده توسعه در سطح مناطق، توجه محققین به مدل‌های تصمیم­گیری چند معیاره معطوف گردیده است­. بر همین اساس بررسی حاضر نیز بعنوان یک پژوهش بنیادی با بهره­جویی از روش‌های تصمیم­گیری چندشاخصه و با هدف تبیین وضعیت توسعه در مناطق روستایی شهرستان دشتستان به انجام رسیده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه­ایی و ابزار جمع­آوری با توجه به اهداف پژوهش مبتنی بر داده‌های آمارنامه سال 1390 استان بوشهر بوده است که طی آن 40 شاخص در ابعاد مختلف استخراج و با استفاده از تکنیک ویکور فازی، سطح­بندی میزان توسعه­یافتگی دهستان­های شهرستان دشتستان به انجام رسید. یافته‌های پژوهش ضمن ترسیم سیمایی نامتعادل از توسعه مناطق روستایی، حکایت از وجود یک شکاف منطقه­ای عمیق در شهرستان دشتستان دارد. به طوری که روند توزیع و دسترسی به منابع در 12 دهستان شهرستان دشتی حاکی از آن است دهستان­های زیارت با ضریب 06/0 دارای بیشترین میزان توسعه و دهستان­های اسماعیل­خانی با ضریب 1، وحدتیه با ضریب 968/0، ارم با ضریب 897/0، پشتکوه با ضریب 811/0، دهرود با ضریب 782/0 و زیارت با ضریب 702/0 در رده مناطق روستایی محروم قرار گرفته­اند. نتایج نشان می­دهد توسعه متوازن مناطق روستایی شهرستان دشتستان مستلزم بازنگری در تخصیص منابع و توزیع برابر فرصت­ها با رویکرد برنامه­ریزی فضایی در مناطق محروم می­باشد.