توسعه میان‌افزا و تاثیر آن بر مولفه‌های مختلف در بافت فرسوده شهر زنجان

Abstract

در دهه­ های اخیر با ظهور انگاره ­های جدید، رشد و توسعه شهری به صورت هوشمند مطرح شده است و توسعه میان ­افزا جزئی از آن به شمار می­ آید. توجه به راهبرد توسعه میان­ افزا باعث رونق بافت­های فرسوده و ناکارآمد شهری می ­شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر راهبرد توسعه میان‌افزا بر مولفه ­های سرزندگیو مطلوبیت اجتماعی می­باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، از نوع روش­های اسنادی- تحلیلی است. اطلاعات مورد نظر از طریق روش­های کتابخانه ­ای و میدانی جمع ­آوری شده است. حجم نمونه 382 عدد پرسشنامه می­ باشد که از جامعه آماری بافت فرسوده شهر زنجان با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده است. یافته ­های تحقیق نشان م ی­دهد که توسعه میان­ افزا تاثیر مثبتی در ارتقاء سرزندگی و مطلوبیت اجتماعی در بافت­های فرسوده دارد و بین توسعه میان ­افزا با متغیرهای سرزندگی و مطلوبیت اجتماعی ارتباط معنی­ داری وجود دارد. بنابراین می­توان گفت که سرزندگی و مطلوبیت اجتماعی به تفکیک توسعه میان­ افزا (کمتر، متوسط، بالا) دارای تفاوت معنی­ داری می ­باشد.