سنجش مطلوبیت پیاده‌مداری بر اساس مؤلفه‌های کیفی پیاده‌روی (مطالعه موردی: مرکز تجاری شهرکرمان)

Abstract

پیاده­راه­ها نقش مهمی در حیات مدنی جامعه دارند و می­توانند سرزندگی به مناطق مرکزی شهر آورده و مردم را تشویق به حضور داوطلبانه در شهر کند. با ورود اتومبیل به شهرها نقش پیاده در شکل­گیری فضاهای شهری کمتر شده و از اهمیت آن کاسته شده است. با توجه به این امر، هدف پژوهش حاضر، سنجش مطلوبیت پیاده­مداری در مرکز تجاری شهر کرمان می­باشد. روش تحقیق توصیفی-­تحلیلی مبتنی بر شیوه میدانی(پرسش­نامه) می­باشد. جامعه آماری پژوهش شامل افراد پیاده­رو و ساکن مرکز تجاری شهر کرمان می­باشد که به صورت تصادفی، 284 نفر از افراد پیاده­رو و ساکن در طول یک هفته و 30 نفر از متخصصین، به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. پایایی داده­ها بوسیله آزمون کرونباخ 818/0 محاسبه شد. برای تحلیل داده­ها از ­رگرسیون گام به گام و تی دو نمونه­ای مستقل، همچنین جهت اولویت­بندی و ضریب اهمیت معیارها، از تکنیک­ BWM در قالب نرم­افزار LINGO استفاده شد. نتایج رگرسیون گام به گام حاکی از آن است که مؤلفه فعالیت اجتماعی با بتای 249/ بیشترین تأثیر و مؤلفه ایمنی و امنیت با ضریب بتای 138/ کمترین تأثیر را بر پیاده­روی مرکز تجاری شهرکرمان دارد. نتایج تی دو نمونه مستقل نشان می­دهد در سطح معناداری (05/0) درصد بین میانگین سنجش وضعیت پیاده­روهای مرکزی تجاری از دید دو جامعه افراد پیاده(28/2) و متخصصین(29/2) اختلاف معناداری وجود ندارد و هر دو جامعه وضعیت پیاده­مداری مرکز تجاری شهر کرمان را بر اساس مؤلفه­های کیفی پیاده­روی، در وضعیت نامطلوب سنجیده­اند. نتایج مدل BWM نشان می­دهد که شاخص ایمنی و امنیت با مقدار 169/0 در رتبه اول و نفوذ­پذیری و دسترسی با مقدار 147/0 در رتبه دوم، ساختار، فرم با مقدار 1426/0در رتبه سوم، جذابیت و سرزندگی با مقدار 1422/0در رتبه چهارم، تسهیلات با 138/0مقدار در رتبه پنجم، کاربری­های مختلط با مقدار 135/0در رتبه ششم و نهایتاً معیار فعالیت­های اجتماعی یا مقدار 123/0در رتبه هفتم قرار گرفت.