سطح‌بندی زیرساخت‌ها و تأسیسات گردشگری در شهرستان‌های استان آذربایجان غربی

Abstract

چکیده <br />امروزه توسعه گردشگری به­عنوان فعالیتی سودآور، در اولویت برنامه­ریزی کشورها قرار گرفته است. اما توسعه گردشگری نیاز به توسعه زیرساخت­ها دارد که معمولاً در کشورهای جهان سوم تمرکز زیر ساخت­های گردشگری در شهرهای بزرگ و مراکز استان­ها، باعث رونق گردشگری در شهرهای بزرگ شده و شهرهای کوچک و حتی روستاهای با پتانسیل بالای توریستی از مزایای آن کم بهره بوده­اند. شناسایی سطوح توسعه­یافتگی شهرستان­ها به­لحاظ زیرساخت­های گردشگری می­تواند در برنامه­ریزی برای مناطق کم­تر توسعه­یافته کمک شایانی نماید. تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی سعی در تحلیل زیرساخت­های گردشگری شهرستان­های استان آذربایجان غربی دارد که در این راستا 14 متغیر انتخاب گردیده و با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی در<span style="font-family: Times New Roman;">spss </span> مورد تحلیل قرار گرفته است. متغیرهای فوق به 2 عامل تأثیرگذار کاهش یافت و در نهایت با تلفیق امتیازات عاملی حاصله، شهرستان­ها رتبه­بندی شده و سطوح توسعه­یافتگی آن­ها مشخص گردید. نتایج حاصله حاکی از آن است که، شهرستان ارومیه به­لحاظ برخورداری از زیرساخت­ها در رتبه اول و شهرستان خوی در رتبه دوم و شهرستان­های شوط و پلدشت در رتبه شانزدهم و هفدهم قرار گرفته­اند. و سطح­بندی شهرستان­های استان نشان از وجود ناهمگنی در سطح استان دارد به­طوری که، شهرستان ارومیه در سطح کاملاً توسعه­یافته و شهرستان­های خوی و سردشت، توسعه­یافته و شهرستان­های چالدران، ماکو، مهاباد، سلماس، میاندوآب، نقده، بوکان در حال توسعه و بقیه شـهرستان­ها محروم می­باشند و بین رتبه هر شهرستان به­لحاظ بـرخورداری از زیرساخت­ها و جاذبه­های گردشگری شهرستان­ها رابطه مثبت وجود دارد.