اثرات تقسیمات کشوری بر نابرابری های شهری – ناحیه ای در خراسان شمالی

Abstract

<strong>دولت در چند دهه اخیر، با هدف تسهیل در امر برنامه ریزی توسعه و امکان کنترل بیشتر بر فضای محلّی - ناحیه­ ای سعی بر کوچک ­سازی فضاها داشته است. در راستای تحقّق چنین هدفی، اجرای راهبرد تقسیمات کشوری در دستور کار دولت قرار داشته است. هدف این مقاله، ارزیابی و تحلیل رویکرد دولت در تقسیمات کشوری و اثرات آن در نابرابری و عدم تعادل­ های شهری - ناحیه ­ای در استان خراسان شمالی است. روش پژوهش، توصیفی - تحلیلی است. برای شناخت رابطه تقسیمات کشوری در سال 1383 با نابرابری شهری - ناحیه­ ای در خراسان شمالی، از مدل­های کمی و نرم­ افزار آماری استفاده شده و معیارها (اجتماعی، اقتصادی، بهداشتی، کالبدی) بر مبنای میزان اهمّیّت و از هر معیار چند شاخص قابل سنجش انتخاب و مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج این پژوهش، نشانگر آن است که بر اساس مدل ضریب تغییرات و تعیین </strong><strong>z</strong><strong> شهرستان­های استان خراسان شمالی، شهرستان بجنورد در 6 شاخص از </strong><strong>10</strong><strong>شاخص انتخابی، رتبة اوّل را داراست و مقدار </strong><strong>z</strong><strong>آن 57/8 است و فاصلة آشکاری با شیروان به عنوان شهرستان دوّم استان با مقدار 54/3- =</strong><strong>z</strong><strong> دارد. از این رو، نتیجة ارزیابی، بیانگر بیشترین اثرپذیری فضای شهری - ناحیه­ای خراسان شمالی از تقسیمات کشوری در سال 1383 بوده است. این تأثیرات بر پدیده نخست­ شهری بجنورد آشکارتر</strong><strong>بوده است. همچنین به کمک مدل رتبه </strong><strong>–</strong><strong> اندازه، مشخّص شد بجنورد به عنوان مرکز ناحیه و استان با کارکرد سیاسی </strong><strong>–</strong><strong>اداری، مرکزیت خود را تحکیم نموده و تحوّلاتی ساختاری را به شکلی ملموس ­تر نسبت به دیگر شهرهای استان تجربه کرده است.</strong>