تعیین سطوح آسایش اقلیمی ماهانه در منطقۀ آزاد چابهار با نگاه گردشگری

Abstract

با توجه به رابطه تنگاتنگ اقلیم و گردشگری، سازمان­های گردشگری باید در برنامه­­ریزی­ها و طراحی­های آینده، پتانسیل­های زیست اقلیمی مناطق را مدنظر قرار دهند. در این پژوهش به منظور شناخت قابلیت­های اقلیم گردشگری در منطقه آزاد چابهار از شاخص­های زیست اقلیمی ترجونگ، شاخص گرما، humidex، فشار عصبی، دمای مؤثر و بیکر استفاده شد. در همین راستا داده­های هواشناسی ایستگاه سینوپتیک چابهار که در منطقه آزاد واقع شده است، در طی دوره 1981 تا 2010 مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که در این منطقه، ماه­های ژانویه، فوریه و دسامبر از بیشترین آسایش اقلیمی برای گردشگری برخوردار هستند و کلیه مدل­ها مطلوبیت این ماه‌ها را مورد تأیید قرار می­دهند. بر طبق نتایج بدست آمده از اکثر مدل­ها، در این ایستگاه ماه­های می، ژوئن و ژوئیه دارای شرایط آسایشی نامطلوبی برای گردشگران می­باشند و مسافرت به منطقه در این ماه­ها توصیه نمی­شود