برآورد و سنجش رابطه اثرگذاری گردشگری با کاهش فقر در مناطق روستایی مطالعه موردی: روستاهای چنگوره و اسماعیل‌آباد- شهرستان آوج

Abstract

<strong>هدف از این پژوهش بررسی نقش گردشگری و تأثیر آن بر کاهش فقر روستایی در روستاهای چنگوره و </strong><strong>اسماعیل­ آباد </strong><strong>از دهستان حصار ولیعصر-</strong><strong>شهرستان بوئین زهرا می­باشد. این پژوهش از نظر هدف کابردی </strong><strong>و از نظر </strong><strong>روش انجام، توصیفی- تحلیلی می­باشد و برای گردآوری داده­ها از روش­های کتابخانه­ای و میدانی (پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه) استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، دو روستایی مورد مطالعه در دهستان حصار ولیعصر می­باشد که به صورت تمام شماری مورد بررسی قرار گرفته­اند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (آماره </strong><strong>t</strong><strong>­، تک نمونه­ای فریدمن و رگرسیونی خطی چند متغیره)­استفاده شده است. یافته­ها تحقیق نشان می­دهد که بین ابعاد گردشگری و کاهش فقر در محدوده مورد مطالعه رابطه معناداری و مثبتی وجود دارد به طوری که در ابعاد کالبدی منجر (به</strong><strong> ایجاد تغییرات زیادی ساخت و سازهای روستایی، بهبود وضعیت معابر، شن‌ریزی و سنگفرش کردن معابر، توسعه زیرساخت‌های ارتباطی جاده‌ای و....) و در ابعاد اقتصادی منجر به(</strong><strong>ایجاد اشتغال در فعالیت‌های غیر کشاورزی­، بهبود زیرساخت‌های خدماتی، تنوع‌بخشی به منابع درآمدی خانوار و توسعه فعالیت­های کارآفرینی...) و در ابعاد اجتماعی منجر به (</strong><strong>کاهش مهاجرت ساکنین به‌ویژه جوانان، همدلی در میان اهالی روستا با گردشگر، تقویت نهادهای محلی، و تغییر در ارزش­های مردم محلی ناشی از حضور گردشگران و غیره) و در ابعاد محیطی منجر به تغییرات(</strong><strong>تغییرات کاربری در مزارع و باغات، ساخت و ساز بدون برنامه، تخریب زیبایی‌های طبیعی، تخریب مراتع و زیست‌گاه‌های حیات وحش، آلودگی منابع آب و غیره) شده است.</strong>