تحلیل شرایط بیوکلیمای انسانی شهر خرّم آباد بر اساس شاخص های آب و هوایی مؤثر بر آسایش

Abstract

یکی از جنبه های مؤثر آب و هوا، اثرگذاری آن بر شرایط زیستی بویژه شرایط آسایش انسانی می باشد. در این پژوهش با هدف تعیین شرایط و محدوده های زمانی آسایش در شهر خرّم آباد؛ با استفاده از داده های 53 ساله ایستگاه هواشناسی این شهر و بر اساس شاخص های احساس گرمایی مانند دمای مؤثر، روش الگیی، معیار اوانز و معیار پن واردن، شرایط بیوکلیمایی شهر خرم آباد از جمله؛ نیازهای آب وهوایی، تعیین منطقه آسایش و همچنین نیاز سایه و آفتاب مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که بر اساس دمای مؤثر؛ بهترین زمان آسایش برای انسان در شهر خرم آباد نیمه دوم فروردین تا پایان نیمه اول خرداد است. بر اساس معیار اولگیی و جدول بیوکلیماتیک فقط روزهای ماههای آوریل و اکتبر در محدود آسایش قرار دارند. بر اساس معیار اوانز نیز ماههای آسایش روز در خرم آباد ماههای آوریل، می، اکتبر و نوامبر هستند و ماههای آسایش شب، ژولای وآگوست می باشند. طبق معیار پن واردن نیز هوای صبحهای تابستان در سایه اغلب مطبوع است. همچنین هوای صبح زود در پائیز و در شرایط سایه، فقط در مواقع نیمروز مطبوع است .