پاسخ فاکتور رشدی آندوتلیال عروقی به فعالیت زیربیشینة وامانده ساز و رابطة آن با VO2max

Abstract

هدف از تحقیق حاضر، بررسی پاسخ فاکتور رشدی آندوتلیال عروقی (VEGF) به یک وهله فعالیت زیربیشینة وامانده‌ساز و رابطة آن با VO2max در وهله‌های زمانی مختلف بود. به این منظور، 12 مرد فعال (میانگین 24 سال) به صورت داوطلبانه انتخاب و فعالیت زیربیشینة وامانده‌ساز را انجام دادند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا گرفته شد. از آزمون تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون برای آنالیز داده‌ها استفاده شد. فعالیت موجب افزایش معنی‌دار VEGF سرمی بلافاصله (0001/0p=) و دو ساعت بعد از اجرا (0001/0p=) شد. از طرفی، همبستگی معنی‌د‌اری بین VO2max وVEGF قبل از اجرا وجود نداشت (352/0p=)، ولی بلافاصله (006/0p=) و دو ساعت بعد از اجرا (026/0p=) همبستگی معنی‌داری مشاهده شد. براساس یافته‌های این تحقیق، انجام‌ یک وهله فعالیت‌ زیربیشینة وامانده‌ساز می‌تواند محرکی برای افزایش فاکتور ‌آنژیوژنیکی‌ VEGF باشد و هرچه آزمودنی توان هوازی بیشتری داشته باشد، احتمالاً آنژیوژنز بیشتری را تجربه می‌کند.