مقایسۀ تأثیر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح TNF-α و VEGF بافت عضلۀ نعلی موش‌های چاق

Abstract

هدف پژوهش حاضر مقایسۀ اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح TNF-αو VEGF بافت عضلۀ نعلی موش­های چاق بود. به این منظور 45 سر موش هشت‌هفته‌ای به مدت هشت هفته با رژیم پر­چرب تغذیه شدند. سپس 27 سر موش­ با شاخص تودۀ بدنی بیش از gr/cm² 68/0 به وزن gr10±320 به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل، فعالیت تداومی و فعالیت تناوبی با شدت بالا تقسیم شدند. پس از دو هفته آشناسازی و تعیین حداکثر اکسیژن مصرفی، گروه تناوبی و تداومی به‌ترتیب با شدت 100 درصد vVO_2maxو 65 درصد vVO_2maxدویدند، به‌طوری‌که مدت زمان دویدن براساس مسافت در گروه فعالیت ورزشی تناوبی محاسبه شد. گروه کنترل در هیچ <br /> برنامه­ای شرکت نکردند. بلافاصله حیوانات تشریح و عضلۀ نعلی آنها جدا شد. پس از تعیین نرمال بودن داده­ها از آزمون­ آماری واریانس یکطرفه استفاده شد(05/0P<). یافته­ها نشان داد فقط گروه فعالیت ورزشی تناوبی در مقایسه با گروه کنترل (001/0=P) و با گروه تداومی (003/0=P) موجب کاهش معنا­دار سطوح VEGF شد، اما سطوح TNF-αدر هر سه گروه تفاوت معنا­داری نداشت. همچنین نتایج نشان داد که برخلاف تصورات قبلی، فعالیت ورزشی تناوبی شدید موجب افزایش التهاب نشد. نگرانی در مورد انجام فعالیت ورزشی تناوبی و بالا رفتن التهاب و همچنین کاهش سطوح VEGF گروه تناوبی در افراد چاق مورد تردید است که تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است