نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجوربنیان, ابوذرfa_IR
dc.contributor.authorمحبی, حمیدfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:32:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:32:50Z
dc.date.available1399-07-09T09:32:50Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:32:50Z
dc.date.issued2017-12-22en_US
dc.date.issued1396-10-01fa_IR
dc.date.submitted2017-08-15en_US
dc.date.submitted1396-05-24fa_IR
dc.identifier.citationجوربنیان, ابوذر, محبی, حمید. (1396). اثر تمرین هوازی و محدودیت کالری بر سطوح پروتئین ناقل گلوکز و دی آسیل گلسیرول درون‌عضلانی موش‌های صحرایی نر چاق. نشریه علوم زیستی ورزشی, 9(4), 501-514. doi: 10.22059/jsb.2018.66075fa_IR
dc.identifier.issn20089325
dc.identifier.issn2676-4148
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2018.66075
dc.identifier.urihttps://jsb.ut.ac.ir/article_66075.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/363779
dc.description.abstractمقاومت به انسولین ناشی از مصرف مواد غذایی پرچرب، با متابولیت‌های چربی درون‌عضلانی ارتباط دارد. هدف از مطالعۀ حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی، محدودیت رژیم غذایی و ترکیب آنها بر مقاومت به انسولین از طریق تغییرات دی آسیل گلسیرول درون‌عضلانی در موش‌های صحرایی نر چاق بود. از 56 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن 6/12±5/194 گرم به‌عنوان نمونه استفاده شد. 48 سر موش به مدت 18 هفته رژیم غذایی پرچرب مصرف کردند و به 8 سر موش غذای نرمال داده شد. سپس، موش‌های تحت رژیم غذایی پرچرب، به گروه­های کنترل، تمرین هوازی، محدودیت رژیم غذایی و ترکیبی (تمرین هوازی و محدودیت رژیم غذایی) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی به مدت 10 هفته و با شدت 28 متر بر دقیقه دویدند. گروه محدودیت رژیم غذایی 25 درصد از غذای مصرفی‌شان کاسته شد و گروه ترکیبی، به‌صورت یک روز در میان تحت تمرین هوازی و محدودیت رژیم غذایی قرار گرفتند. نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که وزن موش‌ها پس از 18 هفته مصرف رژیم غذایی پرچرب افزایش یافت (05/0>P). همچنین، تفاوت معنا‌داری بین سطوح دی آسیل گلیسرول عضله و سطوح سرمی انسولین، گلوکز و شاخص مقاومت به انسولین گروه‌های تمرین هوازی، محدودیت کالری و ترکیبی با گروه غذای پرچرب وجود دارد (05/0>P). سطوح PKC-θ در گروه‌های تعادل منفی انرژی کاهش یافت (05/0>P) و تفاوت معنا­داری بین سطوح GLUT4 گروه‌های تمرین هوازی و ترکیبی در مقایسه با گروه غذای پرچرب، مشاهده شد (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که روش­های تعادل منفی انرژی حتی همراه با مصرف غذای پرچرب می­تواند سبب کاهش دی آسیل گلیسرول عضلۀ اسکلتی شود که تا حد زیادی با بهبود مقاومت به انسولین همسوست.fa_IR
dc.format.extent855
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه علوم زیستی ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Sport Biosciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2018.66075
dc.subjectپروتئین ناقل گلوکزfa_IR
dc.subjectتعادل منفی انرژیfa_IR
dc.subjectتمرین هوازیfa_IR
dc.subjectچاقیfa_IR
dc.subjectمحدودیت کالریfa_IR
dc.titleاثر تمرین هوازی و محدودیت کالری بر سطوح پروتئین ناقل گلوکز و دی آسیل گلسیرول درون‌عضلانی موش‌های صحرایی نر چاقfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.department.دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدکتری تخصصی، استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکدۀ تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه گیلان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue4
dc.citation.spage501
dc.citation.epage514
nlai.contributor.orcid0000-0003-1524-9530


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد