تأثیر دو پروتکل پیش آمادگی متفاوت بر برون‌داد توان عضلانی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات اجرای حرکت پویا به‌دنبال توالی‌ای از اعمال پیش­آمادگی متفاوت بود. دوازده آزمودنی زن سالم، فعال و غیرورزشکار (سن: 1±16سال، قد: 34/6±162 سانتی­متر، وزن: 21/9±60 کیلوگرم) داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی­ها در دو پروتکل پیش‌آمادگی به فاصلۀ یک هفته شرکت کردند. پروتکل اول شامل اجرای 5 تکرار با 50 درصد و 2 تکرار با 75 درصد یک تکرار بیشینه حرکت اسکات و پروتکل دوم شامل اجرای 5 تکرار با 60 درصد و 2 تکرار با 90 درصد یک تکرار بیشینه جهت پیش‌آمادگی بود. آزمودنی­ها آزمون­های سارجنت و بوسکو 5، 15، 30 و 60 ثانیه­ای را انجام دادند. نتایج نشان داد پروتکل دوم در هر پنج آزمون تغییرات بیشتر و معناداری نسبت به پروتکل اول ایجاد کرد (01/0P<). درصد تغییرات یا اختلاف بین دو گروه به‌ترتیب در آزمون سارجنت (05/19)، پرش بوسکو 5 ثانیه­ای (20/15)، 15 ثانیه­ای (58/14)، 30 ثانیه­ای (37/11) و 60 ثانیه­ای (06/11) کمتر بود. به‌طور کلی می‌توان نتیجه­ گرفت احتمالاً در اجرای پروتکل­های پیش‌آمادگی هرچه شدت بیشتر باشد، اجرای پویای پیایند بهتر خواهد بود و به‌نظر می­رسد اثر پروتکل­های پیش‌آمادگی با گذشت زمان کاهش می­یابد.