تأثیر ده هفته تمرین مقاومتی همراه با مکمل‌دهی سیاه‌دار بر برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی زنان دیابتی نوع دو

Abstract

دیابت نوع دو یک اختلال متابولیکی است که عوارض متعددی از جمله بیماری قلبی- عروقی را در پی دارد. برای پیشگیری از عوارض آن روش‌های مختلفی از جمله تغییر سبک زندگی و اصلاح رژیم غذایی پیشنهاد شده است. در این تحقیق اثر ده هفته تمرین مقاومتی و مکمل­دهی سیاه­دار بر برخی عوامل خطرزای قلبی- عروقی زنان دیابتی نوع دو بررسی می­شود. به این منظور در یک طرح تحقیقی نیمه‌تجربی 31 زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دو با میانگین و انحراف استاندارد سن 76/3±12/41 سال، وزن 9/7±15/79 کیلوگرم و شاخص تودۀ بدنی 26/2±70/30 داوطلب شرکت در تحقیق شدند و به‌‌طور تصادفی در چهار گروه کنترل، تمرین، مکمل، ترکیبی (مکمل+تمرین) قرار گرفتند و به مدت ده هفته پروتکل تمرینی و مصرف مکمل ویژۀ خود را دنبال کردند. گروه تمرین، برنامۀ تمرین مقاومتی با وزنه­ را برای گروه عضلانی اصلی با شدت 40 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه (IRM) سه جلسه در هفته به مدت ده هفته اجرا کردند. گروه مکمل در این مدت روزانه دو کپسول سیاه­دار 500 میلی‌گرمی را در دو وعدۀ صبحانه و ناهار صرف کردند. گروه ترکیبی هر دو برنامۀ تمرینی و مصرف مکمل را دنبال کردند. گروه کنترل نیز تحت هیچ‌گونه مداخله­ای قرار نگرفت. نمونه­های خونی در دو مرحلۀ پیش از شروع تمرین و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی برای اندازه­گیری متغیرهای تری­گلیسرید (TG)، کلسترول تام (TC)، لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) و بالا (HDL)، قند خون ناشتا (FBG) و مقاومت به انسولین انجام گرفت. برای تحلیل داده­ها از آنوای دوراهه ( 4*2) در سطح معنا­داری کمتر از 05/0 استفاده شد. براساس نتایج تحقیق حاضر در شاخص­های FBG و مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرین و مکمل سیاه­دار کاهش معناداری گزارش شد (05/0>P). اما در شاخص­های TG، TC، LDL و HDL اثر تمرین معنادار بود، اما تأثیر مکمل سیاه‌دار روی عوامل مذکور معنادار نبود (05/0<P). ازاین‌رو به‌نظر می‌رسد اجرای تمرین مقاومتی روی نیمرخ لیپیدی و مقاومت به انسولین و مکمل سیاه‌دار در بهبود عوارض دیابت مؤثر باشد.<br />