تأثیر تغییر در ترتیب تمرین استقامتی و قدرتی همزمان بر توان هوازی و ترکیب بدنی

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر تغییر در ترتیب توالی تمرینات استقامتی و قدرتی همزمان بر توان هوازی و ترکیب بدنی مردان فعال انجام گرفت. 30 مرد با سابقۀ تمرین استقامتی و قدرتی (با میانگین سن 50/3±8/25 سال) به یکی از سه گروه زیر تقسیم شدند: تمرین استقامتی قبل از تمرین قدرتی (10=n)، تمرین قدرتی قبل از تمرین استقامتی (10=n) و بدون تمرین (10=n). گروه‌های تمرینی به مدت پنج هفته به تمرین پرداختند. برنامۀ تمرینی قدرتی در سه روز هفته تقسیم شده بود (3 ست، 85 -70% RM1). برنامۀ تمرینی استقامتی شامل 5-3 بار دویدن به‌صورت متناوب با حداقل سرعتی بود که در آن، آزمودنی به حداکثر اکسیژن مصرفی می‌رسید (_max₂vVO) و مدت زمان هر بار دویدن معادل 50 درصد زمان رسیدن به واماندگی (T_lim) در سرعت _max₂vVO بود؛ پیش و پس از اتمام برنامۀ ترکیبی مقادیر حداکثر اکسیژن مصرفی (_max₂VO) ، T_lim و درصد چربی بدن تمامی آزمودنی‌ها تعیین و نتایج بررسی و مقایسه شد. مقدار _max₂VO و T_lim در هر دو گروه تمرینی افزایش معنا‌داری داشت (05/0P<). اما اختلاف افزایش _max₂VO بین دو گروه معنا‌دار نبود (05/0P>). کاهش درصد چربی بدن در هر دو گروه معنا‌دار بود، به­علاوه اختلاف معنا‌داری در کاهش درصد چربی بدن بین دو گروه وجود داشت (05/0P<). با توجه به یافته‌های پژوهش، انجام تمرین قدرتی پس از تمرین استقامتی به کاهش بیشتر درصد چربی بدن در آزمودنی‌ها منجر شد، اما مقدار توسعۀ _max₂VO در دو گروه ترکیبی مشابه بود.