تأثیر یک دوره تمرین هوازی بر میزان رزیستین، هموگلوبین گلیکوزیله، شاخص مقاومت به انسولین و برخی ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی در زنان چاق دیابتی نوع 2

Abstract

هدف از این تحقیق بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان رزیستین، هموگلوبین گلیکوزیله، شاخص مقاومت به انسولین و برخی ریسک فاکتورهای قلبی- عروقی در زنان چاق دیابتی نوع دو بود. به این منظور 22 زن غیرفعال چاق مبتلا به دیابت نوع دو در کرمانشاه، با میانگین سن 33/2±95/44 سال، وزن 82/5±88/78 کیلوگرم، قد 45/5±11/161 سانتی‌متر به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 11 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) تمرینات هوازی را با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند. دو روز قبل و بعد از مداخله نمونه‌گیری انجام گرفت. از آزمون تی مستقل برای مقایسۀ تفاوت بین‌گروهی و از تی‌همبسته برای مقایسۀ نتایج درون‌گروهی استفاده شد. پس از مداخلۀ متغیرهای وزن، درصد چربی بدن، انسولین، HbA1c، hs-CRP، LDL-C (05/0P=) گلوکز خون ناشتا (032/0P=)، مقاومت به انسولین، رزیستین (04/0P=)، کلسترول (028/0P=) و TG (014/0P=) در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به‌صورت معنا‌داری کاهش یافت. میزان HDL-C و BMI بین دو گروه اختلاف معنا‌داری نداشت. متغیرهای وزن (02/0P=)، درصد چربی (01/0P=)، گلوکز (004/0P=)، انسولین (031/0P=)، رزیستین (024/0P=)، TG (039/0P=)، BMI، HbA1c، hs-CRP، LDL-C، (05/0P=)، مقاومت به انسولین و کلسترول (045/0P=)، در پس‌آزمون نسبت به وضعیت پایه در گروه تجربی کاهش معنا‌داری یافتند. با بهبود مقاومت به انسولین و کاهش شاخص‌های التهابی و هموگلوبین گلیکوزیله خطر بالقوۀ ابتلا به بیماری‌ها و عوارض قلبی و دیابت کاهش‌ یافت و فعالیت ورزشی منظم هوازی می‌تواند در کنترل عوارض این بیماری مؤثر باشد.