تأثیر مصرف مکمل‌ منیزیم سولفات بر شاخص‌های الکترومیوگرافی آستانۀ خستگی، لاکتات و TTE در پی فعالیت هوازی حاد دویدن روی نوارگردان تا حد واماندگی در مردان دانشگاهی غیرفعال

Abstract

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر مکمل­گیری منیزیم سولفات بر شاخص­های الکترومیوگرافی آستانۀ خستگی (EMG_FT)، لاکتات و زمان رسیدن به واماندگی (TTE) در پی یک جلسه فعالیت هوازی دویدن روی نوار گردان تا حد واماندگی در مردان دانشگاهی غیرفعال بود. به این منظور 16 دانشجوی پسر غیرفعال (‌با میانگین سنی 18/1 ± 25/25 سال، قد 75/4 ± 18/176 سانتی­متر، وزن 65/25 ± 51/79 کیلوگرم) به‌طور تصادفی به دو گروه مکمل (8 نفر) و دارونما (8 نفر) تقسیم شدند. خون‌گیری در چهار مرحله، قبل و بلافاصله بعد از آزمایش بروس در پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت. داده­ها با استفاده از آزمون اندازه­گیری مکرر، آنالیز کوواریانس، آزمون t همبسته و مستقل در سطح معناداری 05/0 =P تجزیه‌‌و‌تحلیل شد. نتایج نشان داد، بعد از دورۀ مکمل‌گیری TTE گروه مصرف‌کنندۀ منیزیم سولفات با افزایش همراه بود (44/5 درصد)، ( 05/0 P<). همچنین مکمل منیزیم سولفات بروز EMG_FT را 140درصدافزایش داد ( 05/0 P<). اما تغییرات لاکتات در دو گروه معنادار نبود (05/0 P>). نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که مصرف مکمل منیزیم سولفات موجب کاهش شیب فعالیت EMG_FT عضله در پی یک جلسه فعالیت دویدن وامانده‌ساز روی نوارگردان می شود.