• ثبت نام
    • ورود به سامانه
    مشاهده مورد 
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • نشریه علوم زیستی ورزشی
    • دوره 1, شماره 16
    • مشاهده مورد
    •   صفحهٔ اصلی
    • نشریات فارسی
    • نشریه علوم زیستی ورزشی
    • دوره 1, شماره 16
    • مشاهده مورد
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    تأثیر دو نوع برنامة تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح BDNF و کورتیزول موش های صحرایی نر جوان

    (ندگان)پدیدآور
    رواسی, علی اصغرپورنعمتی, پریساکردی, محمد رضاهدایتی, مهدی
    Thumbnail
    دریافت مدرک مشاهده
    FullText
    اندازه فایل: 
    660.5کیلوبایت
    نوع فايل (MIME): 
    PDF
    نوع مدرک
    Text
    زبان مدرک
    فارسی
    نمایش کامل رکورد
    چکیده
    با افزایش نسبت افراد میانسال در جامعه و به موازات آن اختلال‌های شناختی و زوال عقلی ناشی از فشارهای زندگی، فعالیت ورزشی، یکی از راه‌حل‌های مناسب برای جلوگیری از اختلال در سیستم عصبی مرکزی محسوب می‌شود، به همین دلیل هدف پژوهش حاضر مقایسة دو نوع فعالیت ورزشی استقامتی و مقاومتی به مدت 8 هفته بر BDNF بود. به‌این منظور 150 سر موش‌ صحرایی در تمرینات استقامتی (دویدن با سرعت m/min 25 – 10) و تمرینات مقاومتی (بالا بردن وزنه از نردبان مخصوص با شدت 104 تا 126 درصد وزن بدن حیوان) شرکت کردند. نمونه‌ها در آغاز دورة تمرینی، 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین در هفتة چهارم و 24 ساعت، 3 و 5 روز پس از آخرین جلسة تمرین در هفتة هشتم جمع‌آوری شدند. به-منظور جمع‌آوری خون سرخرگی، خونگیری مستقیم از بطن چپ انجام گرفت. سپس خون گرفته‌شده در لوله‌های آزمایش حاوی آپروتینین ریخته شد و پس از 10 دقیقه قرار گرفتن در محیط آزمایشگاه به کمک سانتریفیوژ، سرم‌ها جدا شده و بلافاصله در دمای 80- درجة سانتی‌گراد به منظور انجام آزمایش های بعدی نگهداری شد. از آزمون‌های آماری کلموگروف – اسمیرنف، آنالیز واریانس مکرر چندعاملی و آنالیز واریانس یک عاملی برای مقایسة میانگین‌ها و برای بررسی ارتباط بین BDNF و کورتیزول از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. در هفته‌های چهارم و هشتم BDNF به‌طور معناداری در گروه مقاومتی افزایش یافت (به-ترتیب 014/0 = P و 047/0 = P)، این افزایش در گروه استقامتی معنادار نبود (05/0P>).ودرفواصل سه وپنج روز بعداز آخرین جلسه تمرین BDNF درگروه مقاومتی کاهش غیرمعنادارنسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0P>)، ولی در گروه استقامتی نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار به‌دست آمد (به‌ترتیب 032/0 = P و 023/0 = P). در هفتة هشتم، سه و پنج روز پس از آخرین جلسة تمرین سطوح کورتیزول به‌طور معناداری در گروه تمرین استقامتی افزایش یافت (به‌ترتیب 046/0 = P و 02/0 = P و 044/0 = P). در تمامی مراحل نمونه‌گیری ارتباط معناداری بین BDNF و کورتیزول مشاهده نشد. باتوجه به نتایج پژوهش حاضر، به‌نظر می‌رسد که شدت و مدت اجرای برنامة تمرینی بر میزان سطوح BDNF تأثیر می‌گذارد و تمرین با شدت متوسط منجر به بالا رفتن سطوح BDNF می‌شود ولی تمرینات شدید بنا به دلایلی که شاید افزایش سطوح کورتیزول یکی از آنها باشد، افزایش سطوح BDNF را مهار می‌کند. از طرفی در طول دورة تمرینی، تمرینات مقاومتی نسبت به تمرینات استقامتی موجب افزایش بیشتر سطوح BDNF می‌شوند.

    شماره نشریه
    16
    تاریخ نشر
    2013-05-22
    1392-03-01
    ناشر
    دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران
    سازمان پدید آورنده
    دانشگاه تهران-دکتری فیزیولوژی ورزشی
    دانشگاه تهران-دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی
    ایران-دانشگاه تهران-دکتری فیزیولوژی ورزشی
    دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

    شاپا
    20089325
    2676-4148
    URI
    https://dx.doi.org/10.22059/jsb.2013.30458
    https://jsb.ut.ac.ir/article_30458.html
    https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/363624

    مرور

    همه جای سامانهپایگاه‌ها و مجموعه‌ها بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌هااین مجموعه بر اساس تاریخ انتشارپدیدآورانعناوینموضوع‌‌ها

    حساب من

    ورود به سامانهثبت نام

    آمار

    مشاهده آمار استفاده

    تازه ترین ها

    تازه ترین مدارک
    © کليه حقوق اين سامانه برای سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران محفوظ است
    تماس با ما | ارسال بازخورد
    قدرت یافته توسطسیناوب