تأثیر سه و پنج جلسة‌ تمرین تداومی بر پروتئین واکنش‌دهندة C موش‌های ویستار با ژنوم 14848

Abstract

پروتئین واکنش‌دهندة C با حساسیت HS-CRP، حساس‌ترین شاخص التهابی پیشگویی‌کنندة بیماری قلبی – عروقی است. برای بررسی تأثیر دوازده هفته تمرین تداومی سه و پنج جلسه‌ای در هفته بر پروتئین واکنش‌دهندة C با حساسیت زیاد، 56 موش‌ها صحرایی ماده نژاد ویستار با ژنوم 14848 (با وزن 93/4± 6/325 گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران باروی آنها گذشته بود) انتخاب و به‌طور تصادفی به گروه کنترل و گروه تمرینی تقسیم شدند. گروه‌های تمرینی به گروه‌های تمرینی تداومی 3 جلسه و 5 جلسه در هفته تقسیم شدند. برنامة تمرینی تداومی سه یا پنج جلسه در هفته به مدت 12 هفته با سرعت و مدت تعیین‌شده اجرا شد. خونگیری حالت ناشتایی در سه مرحلة پیش‌آزمون و به‌دنبال شش و دوازده هفته تمرین انجام شد. مقادیر HS-CRP گروه کنترل پس از شش و دوازده هفته، افزایش معناداری داشت، در حالی که در هر دو گروه تمرین تداومی در شش هفتة نخست تمرین، کاهش غیرمعناداری مشاهده شد که این کاهش در پایان هفتة دوازدهم به لحاظ آماری معنادار بوده است. از سوی دیگر، بررسی تغییرات HS-CRP بین سه گروه نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرینی 3 و 5 جلسه‌ای در مقایسه با گروه کنترل وجود دارد، در حالی که این تفاوت بین دو گروه تمرینی معنادار نیست. باتوجه به نتایج به‌دست آمده می‌توان گفت اگرچه درمجموع اثربخشی تمرینات 5 جلسه‌ای بیش‌تر از تمرینات 3 جلسه‌ای در هفته است، ولی برای مهار پاسخ التهابی، طول دورة‌ تمرینی مهم‌تر از تعداد جلسات تمرینی در هفته است.