پاسخ سرمی عوامل تغذیه عصبی به مصرف کربوهیدرات در خلال فعالیت ورزش هوازی در فوتسالیست‌های مرد جوان

Abstract

نروتروفین‌ها تأثیرات فعالیت‌بدنی بر عملکرد و سلامت مغز را تعدیل می‌کنند. هدف پژوهش بررسی تأثیر فعالیت هوازی به‌شکل دویدن بر روی نوارگردان با و بدون مصرف کربوهیدرات بر سطوح سرمیBDNF، NT-4، NT-3 و IGF-1 بود. در این مطالعه نیمه‌تجربی 12مرد فوتسالیست جوان مبتدی شهرستان خرم‌آباد (سن: 64/0±13/17 سال، وزن: 18/10±25/64 کیلوگرم، قد: 59/5±88/172 سانتی‌متر) داوطلبانه انتخاب شدند. آزمودنی‌ها یک ساعت دویدن با شدت متوسط (60 درصد ضربان قلب ذخیره) را در دو جلسه با مصرف کربوهیدرات یا دارونما، با طرح تصادفی متقاطع انجام دادند. نمونه‌های خونی قبل از جلسه تمرین و 5دقیقه پس از جلسات تمرین جمع‌آوری شدند. اندازه‌گیری سطوحBDNF، NT-4، NT-3 و IGF-1 سرمی به‌روش الایزا و با استفاده از کیت مربوطه انجام گرفت. برای تحلیل داده‌ها از آزمون اندازه‌گیری‌های مکرر استفاده و سطح معنی‌داری 05/0>p در نظر گرفته شد. یافته‌ها نشان داد یک ساعت دویدن بر روی نوارگردان توانست مقادیر سرمیBDNF، NT-3 و NT-4 را با و بدون مصرف مکمل نسبت به مقادیر پایه به‌طور معنی‌داری افزایش دهد (05/0p<). علیرغم افزایش بیشتر مقادیر BDNF، NT-3 و NT-4 در زمان مصرف مکمل، تفاوت معنی‌داری بین مکمل و دارونما مشاهده نشد (05/0p>). همچنین نتایج تغییری را در سطوح سرمی IGF-1 نشان نداد (099/0p=). یک ساعت فعالیت‌بدنی هوازی با شدت متوسط با و بدون مصرف مکمل کربوهیدراتی تقریباً به‌طور یکسانی باعث افزایش معنی‌دار BDNF، NT-3 و NT-4 سرمی شد. بنابراین، به‌نظر می‌رسد برای افزایش تأثیرات مصرف مکمل کربوهیدراتی بر سطوح سرمی نروتروفین‌ها مدت یا شدت تمرین یا هر دو یا غلظت کربوهیدرات باید افزایش یابد.