مقایسه واکنش اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی وزنه برداران نخبه با گروه کنترل همسن کم تحرک

Abstract

هدف مطالعة حاضر مقایسة پاسخ های اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی به محرک های اتساع و انقباض عروقی<br />23 سال) و هشت آزمودنی /5±2/ در وزنه برداران نخبه و گروه کنترل همسن ک متحرک است. هفت وزنه بردار نخبه (سن 2<br />24 سال) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برای تعیین اندازه های شریان بازویی /3±2/ سالم کم تحرک (سن 12<br />در حالت استراحت، پس از 5 دقیقه انسداد بازو (اتساع عروقی وابسته به جریان) و طی تحریک سمپاتیکی حاد (تست<br />فشار سرما) از اولتراسوگرافی داپلر وضوح بالا استفاده شد. پاسخ های واکنش عروقی به ترتیب از اوج تغییرات اتساعی و<br />مستقل و انداز هگیری مکرر در سطح t انقباضی اندازة مجرای شریانی محاسبه شد و با استفاده از آزمون های آماری<br />تجزیه وتحلیل شد. اندازة مجرای شریان بازویی وزنه برداران ب هترتیب در هر سه حالت پایه [میانگین P≤ 0/ معن اداری 05<br />و اوج انقباض [میانگین [(P=0/ 0 میلی متر ( 002 / اوج اتساع [میانگین تفاو تها 57 ،[(P=0/ 0 میل یمتر ( 001 / تفاوت ها 5<br />به طور معن اداری نسبت به گروه کنترل بزر گتر بود. هرچند تفاوت معن اداری بین [(P=0/ 0 میلی متر ( 003 / تفاوت ها 498<br />شاخص های اتساع عروقی وابسته جریان، انقباض شریانی وابسته به تون سمپاتیکی و دامنة عملیات فیزیولوژیک شریان<br />نتایج مطالعة حاضر نشان داد که واکنش عملکردی .(P≤ 0/ بازویی وزنه برداران و گروه کنترل همسن مشاهده نشد ( 05<br />شریان بازویی لزوماً در وزنه برداران نخبه افزایش نمی یابد. هرچند، وزنه برداران نخبه از اندازة مجرای شریان بازویی<br />بزرگ تری در مقایسه با گروه کنترل همسن سالم برخوردارند.