نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرواسی, علی اصغرfa_IR
dc.contributor.authorیادگاری, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorچوبینه, سیروسfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T09:31:50Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T09:31:50Z
dc.date.available1399-07-09T09:31:50Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T09:31:50Z
dc.date.issued2014-03-21en_US
dc.date.issued1393-01-01fa_IR
dc.date.submitted2013-03-10en_US
dc.date.submitted1391-12-20fa_IR
dc.identifier.citationرواسی, علی اصغر, یادگاری, مهدی, چوبینه, سیروس. (1393). تأثیر دو نوع فعالیت بدنی، بر پاسخ VEGF-A سرمی ‌مردان غیر‌ورزشکار. نشریه علوم زیستی ورزشی, 6(1), 41-56. doi: 10.22059/jsb.2014.36777fa_IR
dc.identifier.issn20089325
dc.identifier.issn2676-4148
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2014.36777
dc.identifier.urihttps://jsb.ut.ac.ir/article_36777.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/363461
dc.description.abstractاز جمله سازگاری‌های مهمی ‌که در پی تمرینات ورزشی رخ می‌دهد، افزایش چگالی مویرگی یا آنژیوژنز است.  فاکتور رشد آندوتلیال عروقی (VEGF) نقش میتوژنیک برای سلول‌های آندوتلیال دارد و واسطۀ مهمی در فرایند آنژیوژنز به‌شمار می‌رود. هدف از تحقیق حاضر، مقایسۀ تأثیر دو نوع فعالیت بدنی بر پاسخ VEGF-A سرمی ‌در مردان غیر‌ورزشکار بود. به همین منظور 11 مرد غیر‌ورزشکار (میانگین سنی80/23 سال) به‌صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید پرداختند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و دو ساعت بعد از اجرا گرفته شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه‌های تکراری (Repeated Measures)، برای بررسی تغییرات درون‌گروهی VEGF و از آزمون آمار استنباطی t  مستقل برای مقایسۀ داده‌های برآمده از دو نوع فعالیت بدنی استفاده شد. اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده موجب افزایش VEGF-A سرمی ‌بلافاصله بعد از اجرا شد (44/31 درصد). همچنین دو ساعت بعد از اجرای این فعالیت، سطح VEGF-A سرمی ‌همچنان به افزایش خود ادامه داد و نسبت به سطح استراحتی 90/59 درصد افزایش یافت. بلافاصله بعد از اجرای فعالیت تناوبی شدید، سطح VEGF-A سرمی ‌کاهش یافت (74/10 درصد)، اما دو ساعت بعد از اجرا نسبت به سطح استراحتی، افزایش 20/13درصدی نشان داد. بررسی‌های مقایسه‌ای بین دو فعالیت هوازی پیشرونده و تناوبی شدید نشان داد که اختلاف معناداری بین این دو نوع فعالیت در میزان اثرگذاری بر سطوح VEGF-A سرمی ‌مردان غیر‌ورزشکار، در سه مرحلۀ قبل (257/0P=)، بلافاصله (620/0P=) و دو ساعت بعد از اجرا (704/0P=) وجود ندارد. بر اساس یافته‌های این تحقیق، اجرای یک جلسه فعالیت هوازی پیشرونده و یک جلسه فعالیت تناوبی شدید، به یک اندازه می‌توانند سطوح فاکتور آنژیوژنیکی VEGF-A سرمی ‌مردان غیر‌ورزشکار را تحت تأثیر قرار دهند.fa_IR
dc.format.extent278
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofنشریه علوم زیستی ورزشیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Sport Biosciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jsb.2014.36777
dc.subjectآنژیوژنزfa_IR
dc.subjectفاکتور رشد آندوتلیال عروقیfa_IR
dc.subjectفعالیت هوازی پیشروندهfa_IR
dc.subjectفعالیت تناوبی شدیدfa_IR
dc.titleتأثیر دو نوع فعالیت بدنی، بر پاسخ VEGF-A سرمی ‌مردان غیر‌ورزشکارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد گروه فیزیولوژی ورزش دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه فیزیولوژی ورزش دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume6
dc.citation.issue1
dc.citation.spage41
dc.citation.epage56


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد