تأثیر میزان و سرعت موسیقی بر سرعت رکاب زدن روی دوچرخۀ کارسنج

Abstract

موسیقی قادر است حرکت بدن طی اجرای فعالیت‌های بدنی تکرارشونده (مانند دویدن، راه رفتن و تایپ کردن) را تحت تأثیر قرار دهد. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر میزان و همچنین سرعت موسیقی بر سرعت رکاب ‌زدن است. بدین منظور 17 دانشجوی دختر رشتۀ تربیت‌بدنی با میانگین سن 22/1±33/22 سال، وزن 30/10±23/57 کیلو‌گرم، شاخص تودۀ بدن 51/3±09/22 کیلوگرم بر متر مربع و قد 63/4±55/160 سانتی‌متر انتخاب و طی چهار جلسه ارزیابی شدند (هر جلسه شامل دو وهلۀ مشابه و مجزا بود). در جلسۀ اول آزمودنی‌ها بدون شنیدن موسیقی روی دوچرخه رکاب ‌زدند. در جلسات دوم، سوم و چهارم آزمون‌دهنده‌ها طی رکاب‌ زدن به قطعات موسیقی با میزان‌های 4/3، 8/6 و 8/7 گوش می‌دادند. از هر قطعه دو سرعت متفاوت (60 و 100 bpm) ساخته و برای آزمودنی‌ها پخش شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss و آزمون ANOVA با اندازه‌گیری مکرر (در سطح معناداری 01/0) تجزیه‌و‌تحلیل شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان داد میزان موسیقی بر سرعت رکاب ‌زدن تأثیر معناداری ندارد (00/1=P). نتایج نشان داد که بین شرایط بدون موسیقی و میزان‌های با سرعت 60 bpm تفاوت معناداری وجود ندارد (517/0=P)، اما بین شرایط بدون موسیقی و میزان‌های با سرعت 100bpm این تفاوت معنادار است (001/0=P). از‌این‌رو به‌نظر می‌رسد قطعات موسیقی با میزان‌های مختلف (با زیرایی و همزمانی مشابه) تأثیر مشابهی بر سرعت رکاب زدن دارند و موسیقی قادر است سرعت رکاب زدن را هماهنگ و کنترل کند.