مقایسة اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود 2VO اوج در دوندگان استقامتی 10-14 ساله

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسة اثر تمرینات با حجم بالا و تمرینات با شدت بالا بر مقدار تجمع لاکتات، زمان اجرا و میزان بهبود اوج اکسیژن مصرفی (VO₂peak) در دوندگان استقامتی 10-14 ساله انجام شد. بیست دانش‌آموز دوندة استقامتی پسر با سن 32_/2±5_/12 سال، قد 27_/3±62_/154 سانتی‌متر، وزن 12_/5±5_/34 کیلوگرم، حداکثر ضربان قلب 1_/3±5_/207 ضربه در دقیقه و اوج اکسیژن مصرفی 22_/3±45_/36 میلی‌لیتر بر کیلوگرم در دقیقه به صورت متقاطع و در دو حالت در گروه‌های فعالیتی A و B در دو مدل فعالیت تناوبی با شدت بالا و حجم پایین (HT) (60 ثانیه فعالیت با شدت90٪ ₂VOاوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30٪ ₂VOاوج) به مدت 30 دقیقه و با شدت پایین و حجم بالا (VT) (60 ثانیه فعالیت با شدت 65٪ ₂VO اوج و 60 ثانیه استراحت با شدت 30٪ ₂VOاوج) به مدت 60 دقیقه طی دو دورة شش هفته‌ای و به فاصلة پنج هفته از یکدیگر، به صورت داوطلبانه شرکت کردند. اوج اکسیژن مصرفی، نسبت تبادل تنفسی (RER)، رکورد دوی 1500 متر و لاکتات پلاسمای آزمودنی‌ها، هنگام فعالیت‌های تناوبی مختلف ثبت شد. به منظور مقایسة تفاوت میانگین‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری (05_/0P≤) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد در _m₁₅₀₀T آزمودنی‌ها بین پیش و پس از آزمون نوع فعالیت HT، کاهش معناداری داشتند و این تفاوت بین مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT معنادار بود (05_/0P<). در مورد متغیرهای RER و لاکتات بیشینه (Lac_max)، کاهش معناداری بین پیش و پس از استفاده از مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT مشاهده شد (05_/0P<). در مورد متغیر ₂VO اوج این نتایج نشان داد که با استفاده از این دو مدل فعالیتی، افزایش معناداری بین مقادیر پیش و پس از فعالیت به وجود آمد (05_/0P<). بر اساس این یافته‌ها می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مدل فعالیتی HT نسبت به مدل فعالیتی VT در مورد متغیرهای RER، peak₂VO، Lac_max و _m₁₅₀₀T کارایی بالاتری دارد و با توجه به محدودیت زمانی در برنامة تمرینی این گروه از ورزشکاران، این مدل تمرینی ممکن است جایگزین خوبی برای مدل‌های تمرینی طولانی‌مدت و خسته‌‌کننده به لحاظ دورة زمانی باشد.