موانع توسعة تعاونی های ورزشی در ورزش حرفه‌ای جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر سیاست‌های کلی اصل 44

Abstract

هدف از انجام این پژوهش، بررسی و تحلیل موانع توسعة تعاونی‌های ورزشی در ورزش حرفه‌ای جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر سیاست‌های کلی اصل 44 قانون اساسی بود. با توجه به هدف اصلی پژوهش، روش انجام پژوهش از نوع کیفی بود. به این منظور، با انجام مصاحبه‌های کیفی با خبرگان و متخصصان امر، مهم‌ترین موانع موجود در مسیر توسعة تعاونی‌های ورزشی، در ورزش حرفه‌ای کشور شناسایی شد. پس از بررسی مطالعات انجام گرفته، نمونه‌گیری از افرادی که مربوط‌ترین داده‌ها را، دربارة موضوع پژوهش فراهم می‌کردند، انجام شد. در پژوهش حاضر از نظر 26 نفر از افراد، در قالب 35 مصاحبه استفاده شد و زمانی که موضوع به حد اشباع نظری رسید، فرایند جمع‌آوری یافته‌ها پایان یافت. مطابق با مبانی پژوهش‌های کیفی، تحلیل یافته‌ها همزمان با جمع‌آوری داده‌ها انجام شد. یافته‌های پژوهش نشان داد، موانع توسعة تعاونی‌های ورزشی به دو دستة کلی تقسیم می‌شوند؛ دسته اول موانع موجود در بخش تعاون به طور عام بوده که در کل بدنة اقتصاد کشور وجود دارند. دستة دوم موانعی که به طور ویژه، بیشتر به توسعة بخش تعاونی در ورزش حرفه‌ای برمی‌گردند. مهم ترین موانع شناسایی شده عبارت بودند از: وجود قوانین متعدد و متناقض با یکدیگر برای تعاونی ها، ضعف در ساختار تعاونی‌های دولتی، فقدان قوانین و مقررات روشن در زمینة فعالیت تعاونی‌های ورزشی، نبود تعریف مشخص از مالکیت باشگاه‌های تعاونی، فقدان فرهنگ تعاون و مالکیت شرکتی در باشگاه داری حرفه‌ای، و عدم اعتقاد برخی کارشناسان و متخصصان به کارایی بخش تعاونی در ورزش حرفه‌ای.