شناسایی عوامل مؤثر بر کناره‌گیری بانوان بالای 18 سال ایران از فعالیت‌های‌ ورزشی با رویکرد کیفی

Abstract

هدف از این تحقیق شناسایی عوامل مؤثر بر کناره‌گیری بانوان بالای 18 سال ایران از فعالیت‌های ورزشی بود. تحقیق کیفی و طرح آن از نوع تئوری داده‌بنیاد بود که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعة آماری پژوهش شامل کلیۀ بانوان بالای ۱8 سال ایران بود که فعالیت‌های ورزشی سازمان‌یافتة خود را حداقل به مدت ‌زمان یک سال ترک کرده بودند. نمونه‌گیری در دو مرحله انجام گرفت؛ در مرحلۀ اول به‌صورت تصادفی ساده هفت مرکز استان انتخاب شدند و در مرحلۀ دوم از روش نمونه‌گیری هدفمند، از نوع گلوله‌برفی برای انتخاب نمونه استفاده شد. ابزار تحقیق، مصاحبة نیمه‌ساختاریافته بود. پس از انجام ۳۳ مصاحبه و رسیدن به اشباع نظری، برای تجزیه‌وتحلیل مصاحبه‌ها و شناسایی عوامل، از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در عوامل مؤثر بر کناره‌گیری بانوان از ورزش پنج کد گزینشی عوامل فردی، عوامل بین‌فردی، کیفیت خدمات، عوامل محیطی و عوامل مدیریتی شناسایی شد که در هر دسته عوامل روان‌شناختی، تعهدات خانوادگی، امکان دسترسی به اماکن ورزشی، فرهنگ حاکم و تبلیغات بیشترین دلایل ترک ورزش بودند. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، شاید بتوان با تأکید بر مزایای انجام فعالیت‌های ورزشی و برنامه‌ریزی‌های آموزشی در جهت افزایش اطلاعات بانوان از تأثیرات ورزش بر سلامتی، افزایش آگاهی عموم جامعه در جهت تقسیم وظایف و مسئولیت‌های دوران تأهل، ساخت‌وساز باشگاه‌ها با امکانات کامل و استاندارد مطابق با نیاز و خواست بانوان، از میزان کناره‌گیری بانوان از فعالیت‌های ورزشی کم کرد.