وضعیت شاخص های توانمندسازی و ارتباط آن با عوامل فردی در بین مربیان ادارة کل تربیت بدنی شهر ارومیه

Abstract

تحقیق حاضر با هدف ارزیابی شاخص های توانمندسازی در بین مربیان شهر ارومیه، طراحی و مورد اجرا شد. این پژوهش از نوع پیمایشی (توصفی – تحلیلی) است و اطلاعات آن به شکل میدانی جمع آوری شد. روش نمونه گیری چند مرحله ای تصادفی و ابزار کسب اطلاعات پرسشنامة استاندارد ارزیابی شاخص های توانمندسازی (دی اسکات و تی جیف) بود که پایایی آن 2/94 درصد روایی 5/90 درصد محاسبه شد. اطلاعات با استفاده از مقایسة میانگین ها و آنالیز واریانس آنالیز شد. جمعیت مورد بررسی 155 نفر بودند که از بین 491 نفر از مربیان زن و مرد شهر ارومیه انتخاب شدند. نتایج نشان داد که شاخص کل توانمندسازی در جمعیت مورد برری 6/71 درصد در سطح زیاد و خیلی زیاد است و با افزایش سابقة کار و سطح تحصیلات، شاخص های هویت بخشی و قدردانی و سلامت محیط کار کاهش معنی داری یافتند (05/0 P<) و سطح روحیة مربیان بیشترین و رشد ارتباطات کمترین تأثیر را در شاخص کل توانمندسازی دارد (001/0 P< 1/0 و 22/0 = ?).