آموزش ونهادهای آموزشی ایران در سه قرن نخست هجری

Abstract

<span class="fontstyle0">در دین مبین اسلام دانش اندوزی و آموزش آن اهمیت فراوان دارد.این نکته در آیات و روایات گوناگون مشهود است.بنابراین با ورود اسـلام بـه ایـران<br />توسعۀآموزش و تعلیم و تعلم به پیشرفت خود ادامه داد.مسجد که طبق سنت پیامبر یک نهاد سیاسـی ،اجتماعی،آموزشـی، عبـادی و... بـود ،بـه اولـین<br />نهادآموزشی در ایران و سایر مناطق مفتوحه،به منظور آموزش های دینی و احادیث نبوی مبدل شد.<br />و در کنار آن همزمان با توسعۀ علوم و دایرة آن نهادهای دیگری از قبیل رواق ها، دکان ها ، بیمارستانها، مکتب خانه ها،کتابفروشی ها و...روند آمـوزش<br />را پیش بردند.<br />این پیشرفت در زمان امویان به علت تعصب و قومی گری بنی امیه ،عدم حضور ایرانیان در مسائل سیاسی-فرهنگی و... و پیـروی از سـنت شـفاهی در<br />شیوه های آموزشی به کندی صورت پذیرفت.اما به دلیل نیاز مسلمانان به دانش سرزمین های بیگانه و ترجمـه آن در همـین دوره و سـپس حمایـت از<br />علما و دانشمندان و کنار گذاشتن خوی قومی گری بنی عباس و ایجاد نهضت ترجمه توسط آنان و همچنین حضور رجال سیاسـی ایرانـی در دسـتگاه<br />خلافت،ایران اسلامی شاهد نهضت علمی و تأسیس نهادهای آموزشی گوناگون و بروز علما و دانشمندان برجسته در شهرهای مختلف شد.<br /></span><span class="fontstyle2">واژگان کلیدی</span><span class="fontstyle0">: نهادهای آموزشی،تعصب نژادی،علوم دینی،نهضت ترجمه</span> <br /><br />