اثر قطع آبیاری و منابع مختلف کودی بر تغییرات عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ

Abstract

این آزمایش به صورت کرت‌های خرد شده با طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه، در سال 95-1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل قطع آبیاری در چهار سطح: آبیاری کامل، قطع آبیاری در مراحل رشدی تکمه‌بندی، گلدهی و پر شدن دانه در کرت‌های اصلی و منابع مختلف کودی در شش سطح: شاهد، آب‌پاشی، محلول‌پاشی کودهای نانو، شیمیایی، زیستی و تلفیقی (نانو+شیمیایی+زیستی) در کرت‎های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد در بوته‌های گلرنگ شاهد، قطع آبیاری در مرحله تکمه‌بندی تعداد طبق و عملکرد روغن را به ترتیب 3/52 و 6/62 درصد در مقایسه با شرایط آبیاری مطلوب و تیمار کودی تلفیقی کاهش داد. در شرایط آبیاری کامل و تیمار کود تلفیقی بیشترین وزن هزار دانه (3/44 گرم) و عملکرد دانه (8/2526 کیلوگرم در هکتار) بدست آمد و کمترین مقدار وزن هزار دانه (7/34 گرم) و عملکرد دانه (9/1032 کیلوگرم در هکتار) تحت شرایط قطع آبیاری در مرحله تکمه‌بندی به ترتیب در تیمار کودی نانو و شاهد بدست آمد. بوته‌های تحت تیمار کودی تلفیقی و قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه بالاترین شاخص برداشت (42 درصد) را داشتند در حالی که کمترین میزان آن (3/24 درصد) از بوته‌های تحت تیمار کود زیستی و قطع آبیاری در مرحله گلدهی بدست آمد. نتایج کلی نشان داد با قطع آبیاری در مرحله پر شدن دانه و کاربرد کود تلفیقی، بدون تأثیر معنی‌دار در کاهش عملکرد دانه، می‌توان مصرف آب را در زراعت گلرنگ تقلیل داد.