بررسی جنبههایی از تأثیر کنهکش جدید Spirodiclofen SC 240)) در کنترل کنههای آفت درختان سیب در ایران
(ندگان)پدیدآور
اربابی, مسعودکورش نژاد, ابراهیمامامی, محمدسعیدتقی زاده, مسعوداکبرزاده شوکت, غلامعلینوع مدرک
Textمدیریت آفات و بیماریهای گیاهی
زبان مدرک
فارسیچکیده
تعداد قابل ملاحظهای از کنهکشها برای مبارزه با کنه تارتن دو نقطهای (Tetranychus urticae Koch) و کنه قرمز اروپائی (Panonychus ulmi Koch) درختان سیب در کشور استفاده میشود. تأثیر دزهای 4/0، 5/0 و 6/0 در هزار کنهکش جدید SC 240 Spirodiclofen در مقایسه با کنهکشهای Fenazoquen 20% SC به عنوان بالغکش با دز نیم در هزار و تخمکش Clofentazine 50% SC با دز یک در هزار، علیه مراحل تخم و فعال کنه قرمز اروپائی و مراحل فعال کنه تارتن دو نقطهای در باغهای سیب مناطق چناران مشهد، سمیرم، مشکین شهر، ارومیه و کرج در سال 1382 مورد مطالعه قرار گرفت. طرح آماری کرتهای خرد شده با مقدار محلول پاشی مساوی روی هر درخت در تمامی مناطق استفاده شد. میانگین جمعیت مراحل مختلف در نوبتهای یک روز قبل و 3، 7، 14 و 25 روز بعد از سمپاشی و پس از تبدیل دادهها به درصد تلفات، مورد تجریه آماری قرار گرفتند. درصد کارائی تیمارها بر جمعیت فعال کنه قرمز اروپائی جز تیمار کلوفنتزین بیش از 80% بود و دزهای 5/0 و 6/0 در هزار از کنهکش اسپیرو دایکلوفن بیشترین تلفات را در تهران و آذربایجان غربی داشتند و بالاترین مرگ و میر به مقدار 29/92% در تهران بدست آمد. روند افزایش تأثیر تیمارها پس از هفت روز در تمامی مناطق جز برای اصفهان و کاهش تأثیر آنها از چهارده روز بعد از محلولپاشی نیز مشاهده شد ولی بیشترین کارائی بیست و پنج روز بعد از سمپاشی به مقدار 7/87% در خراسان ثبت شد. تأثیر تخمکشی کلوفنتزین بر جمعیت تخم کنه قرمز اروپائی در مقایسه با سایر تیمارها کمتر بود. عملکرد تیمارها بر دو سطح آلودگی جمعیت فعال کنه قرمز اروپائی متفاوت و پایدارترین تأثیر در اواخر بهار در مقایسه با تابستان بدست آمد. تأثیر تیمارها با وجود تراکم چندین برابری جمعیت فعال کنه تارتن دو نقطهای روی برگ درختان سیب در اصفهان در مقایسه با تهران (08/2 تا 43/3) کارائی بیشتری داشت. بیشترین کنترل تیمارها برای فنازوکوئین با 15/96% در اصفهان و دز 6/0 در هزار اسپیرودایکلوفن با 14/86% در تهران حاصل شد.
کلید واژگان
کنهکش جدید Spirodiclofenکنههای درختان سیب
تأثیر
ایران
تاریخ نشر
2009-04-211388-02-01
ناشر
موسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشورAgricultural Research,Education and Extension Organization
سازمان پدید آورنده
مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور، تهرانمرکز تحقیقات کشاورزی خراسان رضوی
مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان
مرکز تحقیقات کشاورزی پارس آباد مغان، اردبیل
مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان غربی، ارومیه




