تعیین و بررسی سیرک های یخچالی اشترانکوه با استفاده از شاخص سطح نرمال شده ی پوشش برف (NDSI)

Abstract

<br /> سیرک ­های یخچالی، حفره­­ هایی با حجم متغیر و اغلب نیمه ­مدور هستند که با توجه به اندازه و ویژگی شکل ناهمواری­ ها، نمونه­ های مختلفی دارند. سیرک­ ها هم از نظر میراث طبیعی یخچال­ ها که در گذشته فعال بوده­ اند و هم از نظر فرآیندهای یخچالی که در زمان حال رخ می­دهد، به عنوان شاخص­ ترین لندفرم حاصل از فرسایش یخچالی، حائز اهمیت می­باشند. این لند فرم­ ها با توجه به مورفولوژی که دارند در مشاهدات عینی و همچنین در تصاویر ماهواره­ای و نقشه­ های توپوگرافی شاخصه­ ی مناسبی برای تعیین محدوده­ ی فعالیت­ های یخچالی و برف مرزها و دنباله­ های زبانه­ ی یخچالی در یک منطقه می­ باشند، چرا که این اشکال با تأمین شرایط لازم، زمینه را برای ذخیره و شکل­ گیری برفچال­ ها و یخچال­ ها در خود فراهم می­کنند. در این پژوهش، سیرک­ های یخچالی منطقه­ ی اشترانکوه با توجه به روند شمال غربی-جنوب شرقی آن به دو دسته­ ی سیرک ­های دامنه­ ی شمال شرقی و سیرک­ های دامنه­ ی جنوب-غربی تقسیم و توسط شاخص پوشش برف سطح نرمال شده (NDSI) و با استفاده از شکل خطوط منحنی میزان نقشه­ ی توپوگرافی منطقه تعیین شدند. پس از مشخص شدن سیرک­ های یخچالی منطقه، مورفومتری سیرک­ ها در هر دامنه تعیین و با یکدیگر مقایسه شد. در نتیجه­ ی این مقایسه مشخص شد که سیرک­ های دامنه­ ی شمال شرقی با توجه به تابش دریافتی کمتر و تأثیرپذیری کمتر از فرآیندهای مختلف شکل زا مانند هوازدگی و رواناب ناشی از ذوب، کمتر از دامنه­ ی مقابل دستخوش تغییر شده­اند و از سیرک­ های مشخص و تیپ یک­تری با توجه به تعریف ایوانس برخوردار است.