پرورش توأم ماهی بنی (Barbus sharpeyi, Günther, 1874) با کپورماهیان چینی و مقایسه اقتصادی آن با روش پرورش مرسوم

Abstract

<strong>چکیده<strong>[1]</strong></strong> ماهی بنی (<em>Barbus sharpeyi</em><em>) </em>با کپورماهیان چینی (فیتوفاگ، آمور، کپور سرگنده) و کپور معمولی پرورش یافته و از نظر اقتصادی با روش پرورش مرسوم مقایسه گردید. دوره پرورش به‌مدت 6 ماه و در 6 استخر خاکی به مساحت مفید هر یک 1720 مترمربع در پژوهشکده آبزی‌پروری جنوب کشور (اهواز) به طول انجامید. در این تحقیق با استفاده از طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل، 2 تیمار طراحی شد و هر تیمار نیز 3 تکرار را شامل می‌شد. در تیمار شاهد 3000 عدد بچه ماهی در هکتار (ماهی کپور نقره‌ای 55 درصد، کپور معمولی 25‌ درصد، کپور علفخوار 15 درصد و کپور سرگنده 5 درصد) و در تیمار یک 3000 عدد بچه‌ماهی در هکتار (کشت مرسوم ماهیان پرورشی) به‌علاوه 150 عدد بچه ماهی بنی کشت داده شدند. در هر دو تیمار کودهای آلی و معدنی به‌طور یکسان مصرف شد. در تیمار 1 که بچه‌ماهی بنی به سیستم پرورش اضافه شده بود. غذای دستی بیشتری نسبت به تیمار شاهد مصرف گردید. بررسی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی آب استخرها حاکی از این است که کیفیت آب تیمارهای آزمایشی مناسب بوده است. بازماندگی ماهیان در تیمار شاهد 95 درصد و در تیمار یک 93 درصد محاسبه گردید. با استفاده از آزمون آنالیز واریانس مقایسه میانگین‌ها مشخص گردید که بین میزان تولید ماهی در دو تیمار فوق از نظر آماری اختلاف معنی‌داری وجود نداشت. میانگین تولید در تیمارهای شاهد و تیمار یک به‌ترتیب، 6/592±6/4976 و3/745± 3/5979 کیلوگرم در هکتار بوده است. نتایج نشان داد که بین میزان تولید ماهی در تیمارهای مذکور اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد، در حالی‌که تیمار 1 تولید بیشتری را نسبت به تیمار شاهد داشت. متوسط قیمت 1 کیلوگرم ماهی در هکتار، درآمد خالص، سود 1 کیلوگرم ماهی، سود در هکتار و هزینه 1 هکتار در تیمار یک نسبت به تیمار دیگر اختلاف معنی‌داری را نشان داد. با توجه به نتایج به‌دست آمده از تیمارها، افزایش 150 عدد ماهی بنی به سیستم پرورش چند گونه‌ای از نظر اقتصادی و تولید در واحد سطح بهترین نتایج را در بر داشت. <br clear="all" />

* مسئول مکاتبه: foroud.kahkesh@gmail.com