نقد و بررسی آراء نحویان درباره لفظی یا معنوی بودن اضافه مصدر
(ندگان)پدیدآور
صابری, علیحسینی, طیبه ساداتنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
توجه به این نکته که اضافه مصدر به معمولش لفظی است یا معنوی در ترکیب نحوی جملهها اهمیت فراوانی دارد؛ زیرا در بسیاری موارد برای مشخص کردن اعراب واژگان، دانستن این مسأله ضروری و اجتناب ناپذیر است. در این مقاله پس از بررسی دیدگاه نحویان موافق و مخالف، به این نتیجه رسیدیم که اضافه مصدر به معمولش معنوی است و منظور از اصطلاح نحوی «عدم انفصال»، قرارنگرفتن ضمیر میان مضاف و مضافإلیه است. همچنین اگر تابعی، جز عطف، برای معمولِ مصدرِ مضاف آورده شود، دو حالت اعرابی (جر و تبعیت از محل متبوع) برای تابع جایز است، اما اگر تابع عطف باشد بهتر است تنها مجرور شود و محل اعرابی دیگری برای آن درنظر گرفته نشود.
کلید واژگان
فاعلمصدر
اضافه لفظی
اضافه معنوی
شماره نشریه
34تاریخ نشر
2014-03-211393-01-01
ناشر
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزیسازمان پدید آورنده
دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزیدانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
شاپا
2322-584X2383-210X




