دوگانگی مکانی و ناسازواری روایتی در رمان "سوئیس، وطن وتبعیدگاه " از سناء أبوشرار

Abstract

دوگانگی مکانی به­عنوان یکی از زیبایی‌های مکان داستانی خاستگاهی روان‌شناسانه دارد که در ادبیات مهاجرت نمود چشم­گیری دارد؛ زیرا دوری از وطن، به پیامد­های روانی در فرد منجر می­شود. رمان <em>"سوئیس، وطن و تبعیدگاه"</em> سناء أبوشرار همان­گونه که از عنوان آن پیداست، دوگانگی وطن و تبعید را به تصویر می­کشد. دوگانگی که منجر به ناسازواری روایتی در شخصیت­ها و مکان شده و نویسنده این ناسازواری را با مکان داستانی به­خوبی به تصویر می­کشد. این مقاله سعی دارد با تکیه بر رویکرد روان­شناسانه به تحلیل دوگانگی­های مکانی و ناسازواری ناشی از آن و نقش مهم این دوگانگی­ها در دل‌بستگی به وطن و پذیرش یا عدم پذیرش مکان جدید (تبعید) به‌عنوان وطن دوم بپردازد. نتایج می‌گوید دوگانگی­های وطن و تبعید، این­جا و آن­جا، ارتباط و بیگانگی سبب ناسازواری شگفت­آوری در شخصیت­ها و مکان شده است که این موضوع ناشی از تعریف قهرمانان از وطن به‌عنوان یک مکان جغرافیائی مشخص است.